maandag 20 augustus 2012


‘ Vraag niet wat Nederland kan doen voor U, maar wat U voor Nederland kan doen ‘

Toen ik afgelopen juni op doorreis was naar Italië en overnachtte in Beaune in Frankrijk, las ik in 
‘ Le Monde’ een gepassioneerde oproep tot het Franse Volk. 
‘Het Manifest’ luidde de titel boven het pagina grote artikel en had niets minder dan de toekomst van Europa tot onderwerp. Het afgelopen weekend, las ik in de NRC de ‘ Oproep ’ van onze nieuwste beweging,  de G 500.
Na het lezen van het artikel in Le Monde, speelt bij mij ook de gedachte een Manifest te schrijven voor Nederland. Een geheel andersoortige dan de meer thematische en politieke oproepen waarnaar ik hierboven refereer.

Mijn behoefte om een ‘ Oproep ’ te richten tot het Nederlandse Volk komt voort uit mijn gevoel en overtuiging , dat het in Nederland – en daarbuiten – na sinds vele decennia ‘ rust ’ nu echt misgaat. 
Wij zijn een grens gepasseerd. De litanie van voorbeelden die mijn overtuiging  ondersteunt is heel lang, een greep uit deze litanie :
‘de Bouwfraude ‘, de woningbouw-corporaties, de Hoge Scholen, Ziekenhuis directies,
de Nederlandse Spoorwegen, Provinciale Staten, Pensioen fondsen, gemeente besturen, het gedonder met en tussen de Vakbonden, de HSL, de Metro in Amsterdam, niet te vergeten de Bank wereld (!),  enfin,  er is zovèèl  dat is mis gegaan de laatste jaren………..

En dan niet te vergeten de politieke instabiliteit die ons land al ruim 10 jaar teistert,  gevoed door een groot gevoel van onbehagen, teleurstelling en onvrede over het niet regeren van de achtereenvolgende kabinetten sinds 2002. Een heel sterk gevoel dat leeft onder de ‘oppervlakte ‘ bij de Nederlandse bevolking, en dat,  terwijl Nederland – ondanks de huidige vertrouwenscrisis,-  het  economisch nog steeds heel goed doet, een van de meest welvarende landen ter wereld is, zeker binnen Europa.

Waar het mij om gaat zijn de antwoorden op de dieper liggende oorzaken die sinds 2008 tot de grootste bedreiging van onze materiele, maar vooral onze mentale welvaart hebben geleid.  Wij gaan namelijk gebukt onder angst en een gevoel van onzekerheid. Als wij die antwoorden weten te vinden, te formuleren en kenbaar  te maken, kunnen wij werken aan het herstel van vertrouwen in elkaar, want daar gaat het in wezen om.

Ik wil graag verwijzen naar het boek van een van naar mijn mening Europa ‘s meest erudiete schrijvers, de Engelse professor Tony Judt , die in 2010 op 62 jarige leeftijd helaas veel te vroeg overleden is. 
In zijn boek ‘ Ill fares the Land ’ beschrijft hij de neergang van Europa, die al enige decennia – sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw – aan de gang is. Een aanrader voor diegenen die fervent voorstander zijn van ‘marktwerking’, winstmaximalisatie, en ‘shareholders value‘, het Angelsaksische model.  Zij zullen op zijn zachts gezegd keihard ontnuchterd worden na dit boek verwerkt te hebben, want het vergt meer dan alleen maar lezen, het is een aanklacht tegen de hebzucht die ons allen te gronde richt.

Waar gaat het om ? Wat is er echt aan de hand in de Westerse wereld en dus ook met name in Nederland, want daar wil ik het nu met u verder over hebben.

‘ Vraag niet wat Nederland kan doen voor U, maar wat U kan doen voor Nederland’, u kent ongetwijfeld de oproep van John F. Kennedy, die ons in de donkerste dagen van de Koude Oorlog visie, leiderschap, daadkracht, maar vooral ook hoop gaf.

Leiders zoals hij, hebben wij al vele jaren niet meer, niet in Nederland, niet in Europa, ja zelfs niet in Amerika; het tijdperk van Ronald Reagan, Gorbatshov, Mandela  en de zo verguisde Bundeskanzler Schroeder, ligt al jaren achter ons.
Komt dat door 67 jaar vrede in Europa, mogelijk gemaakt door de Amerikanen en diens toenmalige geallieerden?  Is de Europeaan, de Nederlander, lui, verwend geworden?
Zijn wij alleen nog maar geïnteresseerd in ons welzijn, vakanties, inkomen, pensioenen, bonussen, kortom egocentrisch:  ‘zolang het mij maar goed gaat?‘ ‘Je moet vooral aan jezelf werken, jezelf ontplooien’?  Zijn wij als natie uiteen gevallen in een verzameling puur door egoïsme, materialisme en cynisme gedreven individuen die ieder hun eigen doel – voor politici is dat macht – na streven ter meerdere materiele zekerheid van hem/haarzelf?

Hangen wij aan de wereldse zekerheid van ons bestaan, voortgedreven uit angst om te leven, een leven dat wij zo lang mogelijk willen rekken, omdat wij het einde daarvan niet onder ogen willen zien ? Zijn wij ons er wel van bewust dat er geen zekerheid is in het leven , maar dat wij iedere dag  dat leven weer als een geschenk, een uitdaging moeten zien om van ons leven werkelijk iets moois te maken? Retorische vragen waar u allen het antwoord op heeft – behalve dan, naar ik vrees:   een volmondig  JA op de laatste vraag.

Wij draaien onze welvaart, welzijn en alle verworvenheden opgebouwd in het Europa en het
Nederland  van na de 2e Wereldoorlog zelf hartgrondig de nek om. Waarom?  Omdat wij worden geregeerd door angst. Angst om verantwoordelijkheid te nemen, angst om zèlf te werken aan de toekomst van dit land en niet van anderen afhankelijk  te willen zijn, angst om te durven, angst om te staan voor je idealen, ja zelfs om je droom na te jagen ! Een nadrukkelijke uitzondering wil ik hier maken voor onze Olympische atleten, die doen het toch maar! Angst om je leven in de hand te nemen en zelf beslissingen te nemen,  angst om je kop boven ‘het Nederlandse maaiveld’ uit te steken , ja zelfs angst om als Nederlander trots te zijn op ons land, want wij zijn geen ‘klein landje‘ zoals onze politici ons zo nadrukkelijk en herhaaldelijk inpeperen.

‘16:9:13’. Nee geen Bijbeltekst, maar de prestatie-indicatoren van Nederland:
16e economische macht, 9e exportland en 13e Olympische natie van wereld, dat is geen ‘klein landje’, dat mag en kan geen ‘Calimero gedrag’ vertonen, dat verdient politici die dat krachtig met overtuiging uitdragen aan ons, Nederlanders, maar ook als lid van de EU, de NAVO en dat onderbouwen met een overtuigende loyale participatie in woord en daad. Helaas ontbreekt in Den Haag in het licht van electoraal gewin elke visie en leiderschap! Gebrek aan durf, terwijl wij allen heel goed weten dat ANGST een hele slechte raadgever is.

Wij Nederlanders zullen dus zèlf  het voorbeeld moeten geven, en daarom vraag ik u allen om de Nederlandse Leeuw en onze lijfspreuk ‘ Je maintiendrai’  weer fier te dragen met de volgende zeven richtsnoeren in uw leven:

1.    Wees trots op uw Nederlanderschap en draag dit wereldwijd uit.
2.    Toon leiderschap en overtuiging in alles wat u doet en waarvoor u staat.
3.    Wees bescheiden en ingetogen in uw optreden naar anderen toe.
4.    Heb compassie en begrip voor elkaar, wees niet meteen ‘assertief’ maar luister naar anderen.
5.    Overwin uw angsten en onzekerheden door vertrouwen in eigen kunnen, wij Nederlanders hebben decennialang de ‘ Can Do’ mentaliteit uitgedragen.
6.    Leg de ‘zesjescultuur’ af, wees trots op uw talenten, maar misbruik ze niet ten koste van anderen.
7.    Eis met uw stem van uw politici dat zij u voor vol aanzien en niet alleen luisteren, maar ook visie, daadkracht en leiderschap tonen.

Dat is wat voor Nederland kunt doen. Onze politici kunnen met deze richtsnoeren Nederland weer een krachtige internationale positie geven binnen de EU en de NAVO, met een geloofwaardige en sterke krijgsmacht. Die is nodig om onze stem binnen alle internationale fora, waar wij tot voort kort wèl invloed hadden, te kunnen laten horen.

Op deze wijze hoop ik dat wij weer een samenleving krijgen, waar ‘ de mensen in het land’ er weer voor elkaar zijn, een land met een toekomst, bewust van zijn internationale positie, waar onze politieke leiders zich ook bewust van zijn van hun verantwoordelijkheid voor welzijn, welvaart en welbevinden van haar inwoners.

Nederland, sta op, stroop uw mouwen op, en ga echt aan het werk !

Come Fly with me
Ton Welter

zaterdag 18 augustus 2012

Sorry, ik ben vergeten mij voor te stellen


Sorry, ik ben vergeten mij voor te stellen……………..

Ik ben totaal overrompeld door de vele positieve en ondersteunende reacties op de publicatie van mijn artikelen in de NRC Handelsblad van 7 juni, NRC Next van 12 juni, en het meeste recente artikel van mijn hand in de NRC Handelsblad van 10 augustus jl.
Maar  vooral ook na mijn lezing op 7 juni voor de Koninklijke Vereniging van Marine Officieren en de publikatie daarvan in het Marineblad op 23 juni.
Al dit alles  zoemt rond op Google, FACEBOOK,  LINKEDIN , de Defensieweblog , en vele andere website’s, nota bene ook nog op Twitter.

Verbijsterd ben ik, en heel gelukkig dat ik de stemming in ons land juist heb ingeschat.
Onze ‘ zwijgende meerderheid ’ verheft zijn stem en verbreidt de boodschap van ‘ genoeg is genoeg’ , deze afbraak van het Koninkrijk der Nederlanden, niet alleen op het terrein van Defensie, maar ook op de andere terreinen die ik in mijn artikelen en op mijn blog heb gepubliceerd. In het diepste wezen gaat het namelijk om de mentaliteit die tegenwoordig in ons land heerst. Een mentaliteit die onze reputatie als 16e economische natie, 9e exportland en 13e Olympische (!)  liberale, ruimdenkende natie  ter wereld, geweldige schade berokkent.
Dat tij , die mentaliteit, wil ik keren, koste wat het kost,  en geloof me, ik ben geen ‘ Don Quichotte’ !

Maar voordat ik mijn geest weer laat afdwalen naar de onderwerpen die mij zo bezig houden, wil ik niet vergeten mij aan u allen voor te stellen, want daar heeft u recht op, ik kwam immers  zomaar ineens ‘ out of the blue ’…….

Ik ben een half jaar voor de souvereiniteitsoverdracht  geboren in  Batavia,  het eilandenrijk  dat Wim Kan ooit  de ‘ Gordel van Smaragd’ heeft genoemd, Nederlands-Indië, na december 1949 Djakarta, Indonesië geheten.  Onze familie die ruim 150 jaar gewerkt en geleefd heeft in deze voormalige kolonie, werd in 1953 ‘ gedeporteerd ’ naar het verre Nederland.  Zogenaamd om als Indische Nederlander daar een nieuwe toekomst op te bouwen, dat ons wonderwel, zonder allerlei 
‘ inburgeringsprogramma’s ‘ die zo kenmerkend zijn voor de huidige tijd, tegen alle wanbegrip en tegenwerking, op eigen kracht,  in.
Wij waren immers donker getint, - ondergetekende kreeg op de lagere school in Voorburg al heel snel de bijnaam van ‘ poepveter ‘- ,  hadden een andere leefwijze en keuken, wij gedroegen ons  ‘ anders ’.
Je kunt het de mensen in die tijd ook niet verwijten, zij stonden net zo vreemd tegen ons, als wij tegen hun.: het ‘ zij- wij gevoel,’  een houding,  die tegenwoordig nog steeds in onze samenleving aan de orde van de dag is, helaas.

Ik voelde mij als jochie niet thuis in het vreemde Nederland, mijn ‘ roots ’ lagen immers in de ‘ Oost ’.  Maar wellicht ook in Italië: als kind van 8 jaar was mijn eerste confrontatie met mijn ziel in het Italië 
( Sestri Levante )  van 1958. Sindsdien ben ik van dat land echt gaan houden. Maar ik wilde terug naar het ‘ Indië ’ waar ik geboren was.
Dus : na mijn gymnasium en de Hogere Zeevaartschool in Vlissingen, stapte ik als 20 jarige leerling stuurman ter Koopvaardij – in dienst van  de Koninklijke Java China Pakket vaartlijnen, ‘ Royal Inter Ocean Lines ‘,  met het hoofdkantoor in Hongkong- in Singapore aan wal.

Geweldig dit weerzien, die mystiek en de glimlach van de Oost. In ruim 2 jaar tijd bijna overal geweest: van Japan , het Midden Oosten, tot Zuid Amerika en weer terug , naar Hong Kong. En dan weer naar Buenos Aires, vandaar uit per KLM naar huis, Amsterdam, Nederland.

Eenmaal terug in Nederland, als 3e stuurman ter Koopvaardij,  heb ik mij aangemeld om de opleiding te volgen voor Marine Officier en werd beëdigd in februari 1972.  Daar heb ik voor het eerst ondervonden wat het betekent om ‘ Nederlander’ te zijn, trots te zijn op dit Koninkrijk dat ondanks alle ‘ fouten’ in zijn koloniale geschiedenis , werkelijk iets groots heeft verricht in zijn voormalige koloniën. De fout die politici en vele anderen in het Nederland van nu maken is dat zij met de blik van nu , oordelen over een tijdgeest en een samenleving , zowel in Nederland als in Nederlands Indië, die volslagen buiten de orde is. Wellicht komt dat door een volstrekt gebrek aan historisch inzicht van onze huidige politici en beleidsmakers?
Soms bekruipt mij de gedachte dat het Nederland van nu er een masochistisch genoegen in schept zich zelf te (blijven) kastijden……

Ik dwaal af, sorry. Na de marine loopbaan tot januari 1978, die ik helaas wegens gezinsomstandig-heden heb moeten afbreken, - een beslissing waar ik tot op heden nog spijt van heb- heb ik na een avondstudie aan de Rijks Universiteit te Leiden mij met volle kracht gewijd aan een loopbaan binnen het internationale bedrijfsleven.
En al weer gezworven , als een ‘ Vliegende Hollander ’ door Europa, Amerika, gewoond en gewerkt in diverse landen in Europa, een fantastische ervaring, immers je leert zoveel culturen en talen kennen. Vandaar dat ik ook naast Nederlander, een overtuigd Europeaan ben.

Sinds een aantal jaren ben ik nu oprichter, eigenaar en directeur van The Initiator & Company dat een Nederlands design product in Europa, Amerika, Canada en Australië op de markt brengt : 
de Chick-a-Dee ® rookmelder. Inmiddels wereldwijd bekend en gevraagd vanwege haar unieke combinatie in vormgeving en functionaliteit.
Kijk maar op de website ; www. the initiatorandcompany.nl;  de corporate page op FACEBOOK, Twitter,  Google,  and ‘ all that other jazz ’.

Ik heb ook nog een boek geschreven : ‘ De onmaakbaarheid van het Leven’ zie mijn website onder Publications op de Home page en ben nu dus gestart met mijn  ‘blog ‘.

Ik hoop dat u nu een beetje weet wie ik ben, een oprecht verontruste, bevlogen Nederlander, een Europeaan, ondernemer, een oud –marine officier die trots is op al het geen het Koninkrijk der Nederlanden heeft bereikt en zeer verontwaardigd is over de teloorgang van ons land door politici en overige beleidsmakers die visieloos, zonder leiderschap, en daadkracht,  zich slechts laten leiden door de financiële markten en hun blik uitsluitend gericht hebben op de uiterst korte termijn zetelwinst.

Heel binnenkort komt er van mijn  hand een ‘ Manifest voor Nederland’  dat  kortweg gezegd als leitmotiv heeft :

‘ Vraag niet wat Nederland kan doen voor U, maar wat U voor Nederland kan doen’,
vrij naar John F. Kennedy, die tijdens het dieptepunt van de Koude Oorlog visie, leiderschap, daadkracht en vooral hoop aan ons allen gaf.

Ton Welter

Come Fly with me








donderdag 9 augustus 2012

Prins Willem Alexander en Minister President Mark Rutte


Prins Willem Alexander en Minister President Mark Rutte, leeftijdsgenoten

Prins Willem Alexander zei het zo treffend gisteren toen hij in het London House door Mart Smeets werd gevraagd of hij het nog wel ‘ziet zitten’ dat Nederland de Olympische Spelen zal organiseren in 2028. Zonder blikken of blozen, onmiddellijk, antwoordde onze Kroonprins dat hij daar voor de volle 100 procent achter staat, immers het is een punt aan de horizon waar heel Nederland zich op kan richten, een geweldige motivatie , een doel. Prins Willem Alexander nam  zelfs het woord visie in zijn mond. Mijn petje af voor deze Krooprins, hij durft, hij spreekt zich uit, hij noemt het woord visie, en schetst een doel voor de toekomst. Geen gedoe over hoeveel ‘ dat ’ Nederland wel niet gaat kosten of kan opleveren, hier spreekt karakter uit.

Daar kunnen onze politici een voorbeeld aan nemen. Want, zo anders is helaas het commentaar uit de Tweede Kamer, ‘de droom’ van Prins  Willem Alexander was niet de hunne,  een reactie, zo tekenend voor het kaliber politici van het Nederland van 2012. Ik vraag mij nu af of Prins Willem Alexander - hoewel hij lid is van het Olympische Comité en vauit die positie ongetwijfeld gereageerd zal hebben-  geen politieke uitspraak heeft gedaan?  Wordt hij straks niet door de Tweede Kamer ter verantwoording geroepen doordat hij op spontane, eerlijke wijze zijn overtuigende mening, gaf?   Hoe zal onze demissionaire Minister President  daarop reageren ? Hij is immers degene die hierover door de Tweede Kamer  voor ter verantwoording kan worden geroepen, zo is ons Staatsrecht: de Koning ( dus ook een lid van het Koniunklijk Huis) is onschendbaar, de Ministers zijn verantwoordelijk. Dat zal een heel verhelderend debat worden!

Wat een verschil in persoonlijkheden : een Kroonprins die zijn mening onverbloemd aan Mart Smeets  kond doet, een man van dezelde leeftijdsgeneratie als onze Minister President. Een man die zijn rug recht houdt en staat voor zijn doel: Nederland met de organisatie van de Olympische Spelen weer een toekomst ideaal, veerkracht en trots geven. Een man die Nederland uit zijn lethargie en angsten (om te leven) wil verheffen. Immers Nederland spaart zich suf: wel € 82 miljoen per dag, en maar klagen dat het economisch zo slecht gaat. Bravo Prins Willem Alexander! Je maintiendrai!

Onze Minister President daarentegen, wordt in Europa afgeschilderd als een machteloze Minister President zonder visie en daadkracht. Lees het artikel in de Volkskrant van afgelopen zaterdag: ‘Nederland, etterbak van Europa’  Hij heeft immers geen mandaat van de Tweede Kamer zegt hij in Brussel, maar wie regeert er eigenlijk in Nederland? Zijn onze parlementariërs zich wel bewust van hun positie? Kennen zij wel de Trias Politicas leer, de leer waar onze Staatsinrichting op is gebaseerd ?  Scheiding der machten? Onze dames en heren parlementariërs moeten eerst maar eens terdege onderricht worden in deze leer:  zij denken en handelen alsof zij de macht hebben, zij gedragen zich alsof zij regeren. Maar zoals Minister Hillen van Defensie tijdens het laatste debat voor het zomerreces de defensie woordvoerder van de SP nadrukkelijk terecht wees: de Tweede Kamer controleert, de regering regeert. Basta, ken je positie.

Dat zal de heer Mark Rutte zich moeten realiseren, hij regeert en zal zijn rug kaarsrecht overeind moeten houden, de Tweede Kamer er van moeten overtuigen dat de regering zijn verantwoordelijkheid moet nemen en daar pal voor zal staan, juist ook in Brussel, want de belangen van Nederland liggen in Brussel.  Hij zal de Tweede Kamer moeten overtuigen dat Nederland niet alleen om economische belangen een tot voor kort zeer gerespecteerd lid was van de Europese Unie – and by the way een van The Founding Fathers van de vroegere EEG -  maar dat om die zelfde reden wel degelijk van Nederland ook solidariteit en steun aan de ‘economisch zwakkere’ lidstaten van de Europese Unie geëist wordt! Dat loyaliteit aan de EU van Nederland in dat verband van doorslaggevend belang is voor de positie van het Koninkrijk der Nederlanden binnen Europees en Internationaal verband. Binnen Europa wacht men de Tweede Kamer verkiezingen van 12 september af. Daarna zal ongetwijfeld de rekening aan Nederland voor zijn ‘Njet’ gedrag worden gepresenteerd.

Het getuigt van karakterloosheid van deze Minister President om almaar zijn oren te laten hangen naar de ‘stemming’ van ons parlement, dat hem geen mandaat geeft om juist ook in Brussel te regeren, in het belang van de toekomst van Nederland. Want onze toekomst ligt in Europa, niet achter de dijken, navelstarend en zich gedragend als een provinciaals landje, zich druk makend om iedere pietluttigheid, terwijl de wereld om ons heen zich razend snel ontwikkelt en in vele gebieden letterlijk in brand staat.
Ik mag vurig hopen dat de moed en visie van Kroonprins Willem Alexander heel spoedig navolging zal krijgen, het is immers voor ons land al vijf over twaalf, lees het boek van Rob de Wijk.

Come Fly with me

dinsdag 7 augustus 2012


Op 7 juni jl. vond de Algemene Vergadering plaats van de KVMO. Tijdens die bijeenkomst hield Ton Welter, oud-marineofficier, onderstaand betoog.

Er was eens een natie waar ik trots op was. Om die reden heb ik de eed afgelegd op God, Koningin en Vaderland, als jong marineofficier, toen in januari 1972, 40 jaar geleden.

Verworvenheden
Onze natie werd destijds geroemd om haar tolerantie voor andersdenkenden en gastvrijheid aan buitenlanders, dat lag in haar karakter. Zij bood hun een toekomst, al sinds de 17e eeuw was zij daartoe bereid, die houding werd alleen nog maar versterkt doordat zij vanaf de Tweede Wereldoorlog een groot voorvechter werd van de erkenning van mensenrechten, zoals vastgelegd in het handvest van de Verenigde Naties. Zij was ook een van de 6 ‘Founding Fathers’ van de toenmalige Europese Economische Gemeenschappen, opgericht bij het verdrag in Rome in 1956, nu uitgegroeid tot een Europese Unie van 27 Europese Staten.

Onze natie werd gerespecteerd om haar open, standvastige en betrouwbare houding en consequente optreden in kwesties van internationaal belang, zowel van Europese- als van mondiale aard. In de belangrijkste internationale fora, zowel op politiek, militair als economisch gebied, liet onze natie haar stem horen en werd zij geprezen om haar inzet en professionalisme.

Ze was een gerespecteerde en loyale bondgenoot binnen de Noord Atlantische Verdragsorganisatie -, zij het dat aan de overeengekomen financiële bijdrage nimmer volledig werd voldaan - zij werd geprezen voor de professionele inzet van haar strijdkrachten als daartoe een noodzaak bleek.

Onze natie werd ook geroemd vanwege haar uitstekende gezondheidszorg, haar onderwijsniveau, vooral ook op universitair terrein, maar ook, met name om haar niveau van sociale voorzieningen, haar hoogwaardige culturele instellingen, musea, orkesten en podiumkunsten. Zij werd in het buitenland geroemd om haar literaire schrijvers.

Als exportland werd ze geroemd om haar hoogwaardige infrastructuur, zij het dat ook daar met de groeiende welvaart het fileprobleem begon op te treden.

Vanwege haar internationale en liberale instelling vestigden er zich vele internationale grote, wereldwijd opererende ondernemingen. Ze werd geprezen om haar eigenzinnigheid, haar onverdacht idealisme dat onder meer tot uiting kwam in de procentueel hoogste internationale bijdrage aan ontwikkelingshulp. Als waardering en erkenning voor al deze verworvenheden, vonden Internationale Tribunalen en het Internationale Gerechtshof er hun thuishaven.
Het lijkt wel een sprookje, een droom….

Echter, dat sprookje heeft bestaan: eens het Koninkrijk der Nederlanden, het land waar mensen van mijn leeftijd in zijn opgegroeid, het land dat wij mee hebben geholpen zich een gerespecteerde plaats in de internationale gemeenschap te verwerven, een land om trots op te zijn.

Nederland in 2012
Aan sprookjes komen helaas een eind: Nederland in 2012 is nog maar een schim van wat het 40 jaar geleden geweest was, tegenwoordig is het in de mode om het Koninkrijk der Nederlanden te vervangen door een loze kreet als de ‘BV Nederland’. Ik verwijs gaarne naar het artikel van 24/25 maart jl.
In het Opinie & Debat katern van onze Dichter des Vaderlands Ramsey Nasr in het NRC Handelsblad. Hij besluit het artikel met: ‘Eigen verantwoordelijkheid nemen’. En last but not least naar het boek van Rob de Wijk ‘5 over 12’.
Vrij geïnterpreteerd door mij: sta voor je idealen, neem beslissingen, wees consequent, houd je rug recht, durf tegen de waan van de dag in te gaan, wees een leider en wees integer en bereid voor je visie te vechten, ook tegen de meerderheid, tegen de stemming in het land in. Bied ons land een toekomst, niet alleen in woorden, maar vooral in daden. Durf! Overtuig!
Maar ook het artikel ‘De firma Nederland staat te kijk’ van een correspondent van de NRC in Brussel, laat aan duidelijkheid niets te wensen over: ‘Nederland had in Europa een aantrekkelijk imago, daar is weinig van over’.

Het Koninkrijk der Nederlanden is naar mijn overtuiging verworden tot een ‘ BV Nederland’ waar het Economische Eigenbelang tot de hoogste norm is verheven.
De intrinsieke waarden die een natie respectabel maken zoals ten tijde van het Koninkrijk der Nederlanden, hebben plaats gemaakt voor een niets ontziend, eenzijdig gericht financieel denkkader.
Onze politici en bestuurders kenmerken zich in hun uitingen en houding door een verkrampte boekhoudkundige instelling, gespeend van enige visie, internationaal besef, noch historische kennis, en als zij dat laatste al hebben, passen zij deze in elk geval niet toe. Zij begrijpen niet, althans laten dat niet blijken, dat een natie door meer wordt gedefinieerd dan alleen de hoogte van het Bruto Nationaal Product.
Een derde artikel van Jaus Müller in hetzelfde dagblad, van dezelfde datum, heeft mij uiteindelijk een indringende aanzet gegeven tot dit betoog.
De titel is ‘De oorlog die geen oorlog mocht heten’. Het voerde mij terug naar de onafhankelijkheidsoorlog van de Indonesiërs in het voormalige Nederlands-Indië, een oorlog die eufemistisch ‘Politionele Acties’ werd genoemd om het volk in Nederland en de Verenigde Naties rustig te houden, te misleiden dus. Ook toen toonden bestuurders en politici geen ruggengraat.
Een oorlog waarin 150.000 Indonesiërs en ruim 5.000 Nederlandse, veelal jeugdige militairen hun leven lieten, waaronder de commandant van de Nederlandse Strijdkrachten, generaal Spoor.

Het is genoeg
De neergang van het Koninkrijk der Nederlanden moet gestopt worden, maar niet door politici, want die zijn helaas daartoe niet bekwaam: zij volgen de stemming van een kleine minderheid van onze natie, zij durven geen visie, geen toekomstbeeld, geen beslissingen, geen daadkracht te tonen, bang als zij zijn om de zgn. ‘bestuurbaarheid van het land’ in gevaar te brengen. Maar zij realiseren zich niet dat ons land al lange tijd stuurloos is.
Het ligt aan ons, u en ik, Nederlanders, om ons land weer op koers te brengen, de dames en heren politici zullen ons dan wankelmoedig als ze zijn, volgen.
Het is genoeg, deze afbraakpolitiek, zeker in militair opzicht.

Het Nederlandse volk heeft geen flauw benul hoe weinig er van het Bruto Nationaal Product wordt uitgegeven aan Defensie, de ultieme ‘ zorgpremie ‘ voor het basispakket van een gezond, welvarend en veilig Nederland.! Onder het motto van het incasseren van het ‘ Vredes dividend’ hebben de dames en heren parlementariërs onverschrokken met een totaal gebrek aan kennis en inzicht in de politieke en militaire situatie in de wereld, 20 jaar lang het defensie budget gesloopt tot een magere 1,2% van het BNP, net iets meer dan wordt uitgegeven aan Ontwikkelingssamenwerking…
Op dit moment wordt er krap  € 7 miljard uitgegeven aan Defensie, dat is 10% van het totale budget dat we aan Gezondheidszorg uitgeven: € 70 miljard. De consequenties hiervan zijn desastreus:

• De Koninklijke Marine is gedecimeerd van een ‘Blue water Navy’ tot een ‘zeestrijdmacht’ van nog maar 6 fregatten met ‘tanden’, echter, de situatie is nog ernstiger: bij gebrek aan goed opgeleid, maar vooral goed gemotiveerd personeel zijn er slechts drie schepen operationeel inzetbaar; de onderzeedienst teert op schepen die ruim 30 jaar oud zijn, de Marine Luchtvaart Dienst is opgeheven – de zo vernietigend verloren slag in de Javazee, waaraan een gemis aan maritieme patrouillevliegtuigen voor een groot deel ten grondslag lag, ah, die les hebben de dames en heren parlementariërs en verantwoordelijke ministers luchthartig ter zijde geschoven. Het zal mij niet verbazen dat lessen uit het verleden wegens het politieke risico met opzet selectief worden ‘vergeten’.

• De Koninklijke Luchtmacht, eens een volwaardige Luchtmacht met 172 F-16’s en 85 Northrop F-5’s, is gereduceerd tot een dertigtal operationele F-16’s - ruim 30 jaar oud - die alleen maar kunnen vliegen door de overige resterende 42 F-16’s te kannibaliseren, een beproefd middel ook al toegepast bij de Koninklijke Marine. Over een vervanging wordt al jaren gesteggeld, karakterloos is door het parlement nu ingestemd met de aanschaf van 2 ‘proefmodellen’, een definitieve beslissing tot aanschaf van 85 toestellen wordt telkenmale uitgesteld; als volwaardige partner in dit JSF programma worden wij nog nauwelijks serieus genomen.
Het beperkte aantal van 3 tankvliegtuigen is nogmaals verminderd tot 2, terwijl ook de helikoptervloot zwaar is gedecimeerd, juist in een tijd dat helikopters hun operationele noodzaak in menig scenario hebben bewezen.

• Van de Koninklijke Landmacht is nog maar weinig over, na het laatste restje aan ‘fire power’ van 150 Leopard tanks verkocht te hebben, resten er nog wat pantservoertuigen en wat artillerie als bewapening, terwijl de met zoveel trots opgerichte Luchtmobiele Brigade nauwelijks tot niet inzetbaar is gebleken. Inmiddels is mij ter ore gekomen dat de Koninklijke Landmacht niet schroomt om bij de Deutsche Bundeswehr een aantal tanks ‘te leasen’ zodat in ieder geval de opgedane kennis van ruim 80 jaar niet verloren zal gaan. Misschien moet Nederland ook patrouillevliegtuigen gaan leasen bij de Duitsers…

In feite is voor de ‘krijgsmacht’ het point of no return gepasseerd, het is niet langer kiezen, maar delen:
Of we keren terug naar een degelijk gefinancierde, volwaardige en moderne krijgsmacht – ‘overal inzetbaar met een hoog ambitieniveau tot in het hoogste deel van het geweldspectrum’, óf we schaffen de ‘krijgsmacht’ helemaal af. In dat geval zullen we met nog wat bezuinigingen hier en daar, in ieder geval financieel technisch gezien weer tot het beste jongetje in de klas van de EU behoren. Alleen jammer van die wachtgelden en pensioenen.
Maar een natie kan niet bij economische statistieken alleen bestaan.

67 jaar vrede leidt tot zelfgenoegzaamheid en een vals gevoel van veiligheid
De huidige stemming in het Nederlandse parlement is: er komt toch nooit meer oorlog, zeker niet in Europa, en wat daarbuiten gebeurt is niet voor ons van belang, zelfs het beschermen van koopvaardijschepen tegen piraten gebeurt mondjesmaat, nota bene het oerprincipe van het bestaan van een Koninklijke Marine!

Ziende blind, horende doof, of gewoon niet willen weten, vanwege gebrek aan het zo geroemde en heilige draagvlak? Om straks als het te laat is te zeggen ‘Wir haben es nicht gewusst?’ Vliegtuigen van het voormalige Sovjetblok, tegenwoordig de Russische Federatie geheten (mijn inziens is deze naamgeving niets meer dan het gieten van oude wijn in nieuwe zakken, gezien de politieke situatie in het Rusland van President-for-life Poetin), vliegen met hun lange afstandsbommenwerpers weer over Nederland en Europa*. Er waren recentelijk nauwelijks 2 F-16’s operationeel inzetbaar om hun ‘scramble missie’ uit te voeren.

Het gecombineerde Duits –Nederlandse Legerkorps – ooit bestemd om 35.000 man te omvatten, bestaat slechts op papier: materieel en manschappen zijn niet of nauwelijks beschikbaar, daar er geen fondsen voor beschikbaar worden gesteld en men het ‘politiek’ niet haalbaar vindt…

Bewakingstaken uitvoeren in de Middellandse Zee tijdens de Libië oorlog met een mijnenjager ? Dat is niets meer dan ‘window dressing’ voor het Nederlandse volk, en je als natie bewust tot derisee van de internationale gemeenschap maken.

Onze politici, bestuurders en parlementariërs dienen het boek ‘Monsoon ’ van Robert D. Kaplan te lezen. Maar ze kunnen ook het zeer deskundig geschreven rapport van Defensie ‘Verkenningen – houvast voor de krijgsmacht van de toekomst’, dat is opgesteld – in het kader van alweer bezuinigen - voor het vorige kabinet, zeer ter harte nemen om tot enige realiteitszin te geraken. Helaas is de interesse daarvoor minimaal gebleken: het rapport ligt onder zeker 1 meter stof, ergens in een bureaulade. Dat men deze rapportage en de samengevatte rijksbrede deskundigheid die in dit rapport is samengevat niet ter harte neemt, getuigt naar mijn mening niet alleen van onverantwoordelijk gedrag, maar ook van dedain voor de intellectuele inspanning die met dit rapport is gemoeid.
Het is fact-free-politics: emoties zijn belangrijker dan feiten, stemmen belangrijker dan het landsbelang, zo kenmerkend voor het intellectuele niveau en daadkracht van onze huidige politici.

Ik kan nog een hele litanie ophangen om duidelijk te maken dat je van circa € 7 miljard geen volwaardig defensieapparaat in stand kan houden. Tot nu toe heb ik slechts het materieel genoemd, maar wat te denken van onze militairen die hun idealen, hun leven, hun toekomst in dienst stellen van het Koninkrijk der Nederlanden? Hoe gedesillusioneerd moeten zij wel niet zijn in het optreden van onze politici ? Waar moeten zij in Hemelsnaam nog het vertrouwen en de motivatie vandaan halen om weer een ‘semi-militaire missie’ à la de politiemissie in Kunduz of een ‘gebroken geweertje’ missie boven Libië uit te voeren? Zo van: wel vliegen maar geen bommen afwerpen, want daartoe ontbreekt alweer dat draagvlak in het Nederlandse parlement? Of nog erger: een regering die geen overtuigend standpunt wil innemen omdat dit wellicht impopulair zou kunnen zijn en in het parlement niet op de zo noodzakelijk geachte kamerbrede meerderheid kan rekenen?

Traditie en draagvlak
Al te vaak horen wij het argument dat het Nederlandse Volk geen militaire traditie heeft. Wij hebben zelfs in het zeer recente verleden nog een minister van Defensie gehad die een afschuw had van militaire uniformen en alles wat naar ‘militarisme’ ruikt. Een andere minister uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, kocht dan wel ‘straaljagers’ maar had een ‘pesthekel’ aan militairen…
Als het er op aankwam gaven wij politiek ook al snel de pijp aan Maarten, zoals tijdens de verdediging van ons Vaderland in mei 1940 en Nederlands-Indië in februari 1942. Maar dat lag niet aan de moed van de militair, dat lag aan de slechte weerbaarheid van de Nederlandse krijgsmacht, uitgerust met materieel uit de Eerste Wereldoorlog, als gevolg van: bezuinigingen! Ik wil in dat verband ook graag verwijzen naar de muiterij op Hr.Ms. de Zeven Provinciën in 1937, ik vermoed echter dat onze hedendaagse politici ook deze les maar al te graag willen vergeten.
Maar, als het om onze economische belangen ging, dan stonden wij wel degelijk ons mannetje, ik hoef maar te verwijzen naar de jarenlang gevoerde oorlogen in Atjeh, en natuurlijk de Politionele Acties die vooral een economische reden hadden. ‘Indië verloren, alles verloren’ was het devies in die jaren… En wat zouden we zeggen van de Tachtigjarige Oorlog? Niets minder dan de invoering van de 10e penning van Alva deed ons eindelijk naar de wapenen grijpen…

Defensie heeft geen draagvlak onder het Nederlandse Volk, zeggen onze politici, hoezo? Als het Nederlandse volk op een gepassioneerde en oprechte wijze wordt verteld dat het zo niet langer kan, dan staat het Nederlandse Volk pal achter een betrouwbaar, goed uitgerust en volwaardig defensieapparaat.
Telkenmale weer blijkt dat Nederland ‘ achter zijn jongens staat’ als zij weer worden uitgezonden. Nederland is daar trots op althans, dat was nog niet zo lang geleden, ten tijde van Uruzgan….
Uit recente peilingen onder het Nederlandse Volk blijkt echter dat Defensie met stip bovenaan staat als er wederom gezocht moet worden naar een bezuinigingspost. Uit onwetendheid, gemakzucht, zelfgenoegzaamheid, een vals gevoel van veiligheid?
Of, en dat reken ik onze opeenvolgende regeringen zeer aan: omdat onze politici en bestuurders de moed niet hebben om het Nederlandse Volk er op te wijzen dat het in stand houden van een behoorlijke Defensie tot hun primaire verantwoordelijkheid behoort om de belangen van het Koninkrijk der Nederlanden in stand te houden? Hoezo ‘Je Maintiendrai’? Ook dat is een inhoudsloze kreet geworden, behalve dan op 4 en 5 mei. De gevallenen die wij dan herdenken, de bevrijding die wij dan vieren, zij zouden zich in hun graf omdraaien als ze zouden weten wat een potje er nu, 67 jaar na de Tweede Wereldoorlog van Defensie gemaakt wordt.

Dat kan niet, dat mag niet, die overtuiging, dat gevoel, moet de snaar raken van al die Nederlanders die bereid zijn om Nederland weer die plaats te geven in de internationale gemeenschap die zij ooit heeft verworven, en ja, daar hoort ook een geloofwaardige defensie bij.
Dat zal duidelijk gemaakt moeten worden aan onze dames en heren in Den Haag, die slechts bezig zijn met boekhoudkundige opgaven en zich blijkbaar niet bewust zijn dat een natie niet alleen maar bestaat uit geld, inkomen, zorg, pensioenen en beleggingen op de beurs.

Oproep aan de regering
Den Haag kom tot zinnen, bouw aan een Nederland dat weer het Koninkrijk der Nederlanden is, integer, ingetogen, zonder arrogantie, toon wijsheid, draag onze lijfspreuk ‘Je Maintiendrai’ weer met fierheid uit, stop de eenzijdige gerichtheid op financieel eigenbelang, maar richt u des te meer op die intrinsieke waarden waardoor het waard is om in het Koninkrijk der Nederlanden te leven, er van te houden voor nu, maar ook en juist voor straks, voor onze kinderen en de generaties daarna.
Als ondergetekende minister van Defensie zou zijn dan zou hij bovenstaande zeer ter harte nemen en terdege rekening houden met onze internationale, economische belangen, met een open economie, die zo afhankelijk is van wat er in de wereld gebeurt, dat als ergens in China een muis gaat piepen, het in Nederland al gaat kraken.
Wij hebben een degelijke, moderne en consequent gefinancierde krijgsmacht nodig om onze economische belangen te beschermen maar zeer zeker ook om als 16e economische natie en 9e exportland in de wereld, onze invloed in de gezaghebbende internationale fora te vergroten, om daardoor onze positie internationaal te verankeren. Dat zijn wij verplicht aan onze bevolking, aan alle opeenvolgende generaties die in dit land willen en zullen leven en dat zijn niet alleen – alweer zo’n modewoord – de belastingbetalers...!

Come fly with me naar een moderne, flexibele, snel inzetbare en verantwoord gefinancierde krijgsmacht.

Als minister van Defensie zou ik de regering voorstellen om de volgende maatregelen te nemen:

Defensiebudget
Vastlegging van een minimaal percentage van 2% BNP in de Grondwet. Het defensiebudget dient in de komende vier jaar te groeien naar een absoluut minimum van 2% van het BNP, d.w.z. gerekend vanaf heden een groei van  € 7 miljard naar  € 10 miljard in 2016. Ten opzichte van het al eerder genoemde Gezondheidsbudget van € 70 miljard is deze ‘zorgpremie’ zeer bescheiden.
Uitgaande van het feit dat onze huidige krijgsmacht als ‘expeditionary force’ overal ter wereld inzetbaar moet zijn om onze belangen te behartigen zou ik de volgende maatregelen voorstellen:

Landmacht
De landmacht wordt ‘omgebouwd’ tot een drietal werkelijk operationeel inzetbare Luchtmobiele Brigades met geloofwaardige professionele ondersteuning van high tech materieel zoals transport- en gevechtshelikopters, cyberwarfare, goede inlichtingen, en een lichte logistiek, uiteraard nauw samenwerkend met eenheden van de luchtmacht.
Daarnaast een drietal roterende flexibel ingerichte brigades van commandotroepen die opereren als elite eenheden en met adequate bewapening snel ingezet kunnen worden in crisishaarden. Geïntrigeerde samenwerking met het Korps Mariniers staat voorop, waarbij de Landmacht met zijn eigen specialiteit als ‘Special Operations Capable Force’ in staat is om zgn. ‘chirurgische operaties’ uit te voeren.
Om het verlies aan operationele slagkracht van tanks op het gevechtsveld te compenseren is een joint benadering een must. Weliswaar is onlangs het CV-90 gevechtsvoertuig ingevoerd, dat een deel van de taken van de tank in het stadsgevecht kan overnemen. Maar een lichte, hightech, low-boots landeenheid kan niet zonder gegarandeerde joint vuursteun: vanuit de lucht met Apaches en JSF, vanaf zee met lange-afstand-munitie en tactische kruisvluchtwapens en vanaf land met de pantserhouwitzer. Kortom, een flexibele landmacht, in aantal manschappen afgeslankt, doch hoogwaardig opgeleid en professioneel toegerust om in oorlogsoperaties vooral snel, flexibel en zonder zware logistieke aanwezigheid te kunnen optreden.

Luchtmacht
Op korte termijn start van het vervangingsprogramma voor de F-16 met een zestigtal JSF fighters. Uitbreiding van het aantal Apache gevechtshelikopters en Chinook transport helikopters. Samenvoegen van de Patriot squadrons met de Duitse eenheden tot een volwaardige Europesetactical ballistic missile eenheid. Uitbreiding naar vier tankvliegtuigen, het aantal Hercules transportvliegtuigen uitbreiden naar zes.
Aanpassing van het huidige geïntegreerde commandovoering en communicatienetwerk tussen landmacht, marine en luchtmacht, zodat onze krijgsmacht als één geïntegreerd geheel inzetbaar is tot in het hoogste deel van het ‘geweldsspectrum’.

Marine
Bovenwater vloot: MidLife conversion van de twee Multi Purpose fregatten afronden en vervroegde vervanging van deze klasse uitvoeren, waarbij het aantal wordt opgehoogd tot vier schepen, op basis van het beproefde concept van Damen Shipyards, met innovatieve Thales radartechnologie.
Bewapening van de huidige vier Luchtverdedigingsfregatten uitbreiden met cruise missiles en SM-3 onderscheppingsraketten tegen ballistische aanvallen. Daarmee maken we de ongefundeerde bezuiniging – het was ‘politiek te lastig’ - van een eerdere minister van Defensie ongedaan en tellen we internationaal weer mee.
De vier Ocean Patrol Vessels van de Hollandklasse uitbreiden met twee nieuwe eenheden, met name gericht op de bestrijding van de piraterij, drugs- en mensenhandel. Voorzie deze schepen van eenvoudige luchtverdedigingscapaciteit op basis van bestaande radars en wapens.
Nieuwbouw van vier ocean-going mijnenvegers zodat er een aantal van tien schepen operationeel inzetbaar is voor zowel vegen als jagen, waar binnen de NAVO als geheel een groot gebrek aan is. Zo spoedig mogelijke in dienst stelling van het Joint Support Ship dat in aanbouw is. Aanschaf, samen met de luchtmacht, van ten minste één squadron lange afstand patrouillevliegtuigen, bij voorkeur onbemand, als ogen en oren van onze vloot.

Onderwatervloot: Vervanging van de vier ruim 30 jaar diesel voortgedreven oude onderzeeërs door vier nieuwe onderzeeërs die adequaat zijn toegerust om de nieuwe diverse en complexe bedreigingen en gevaren in ons huidige en toekomstige tijdsbestek het hoofd kunnen bieden. Voorbeelden zijn area denial, het beveiligen van maritieme knooppunten en het onontbeerlijke inwinnen van inlichtingen onder de kust, zodat een geloofwaardige en moderne inzetbare onderzeedienst voor de komende generaties de Nederlandse belangen kan ondersteunen.

En tot slot, waar het echt om gaat:
Nederland heeft besloten om over te gaan tot een beroepsleger. Behandel onze militairen dan ook als beroepsmilitairen en niet als ambtenaren, dat is nl. een wezenlijk verschil. Geef onze beroepsmilitairen de beste opleiding, training, bewapening, oefenmogelijkheden, en carrièremogelijkheden om hun leven inderdaad in dienst te kunnen stellen van God, Koningin en Vaderland, militairen die indien noodzakelijk met overtuiging zelfs bereid zijn hun leven te geven.

Daarom zijn het geen ambtenaren, maar militairen. Zij belichamen met fierheid onze lijfspreuk ‘Je Maintiendrai’; wij als Nederlanders kunnen alleen maar respect voor ze hebben, daar hebben zij recht op.

Bovenstaande is een schets zoals ik graag zou zien dat de Nederlandse Defensie vorm krijgt in de komende 4 - 8 jaar. Sceptici zullen zeggen: ‘die man droomt’, of wat al heel gauw gezegd wordt: ‘hier is geen draagvlak voor’. Dat cynisme, die houding, heeft al te lang geduurd.


Het gaat er niet om dat het niet kan, het gaat er om wat wij willen, in het belang van een respectabele positie van het Koninkrijk der Nederlanden in de internationale gemeenschap, voor nu, en straks als wij al te ruste gelegd zijn.

Het gaat om vrede, veiligheid, welvaart en welzijn, begrippen die in de geschiedenis der mensheid altijd zijn bevochten, zolang de mensheid er is – dat zal nooit eindigen, wij zijn namelijk mensen. Daar moeten wij voor blijven waken, we hebben nog niet zo lang geleden ondervonden hoe broos deze begrippen zijn.

‘There is no such thing as a free ride’ om maar eens een Amerikaans gezegde aan te halen, wij zijn het aan degenen die hun leven hebben gelaten in de Tweede Wereldoorlog verschuldigd; zij hebben het mogelijk gemaakt dat wij in voorspoed en vrede tot nu toe hebben kunnen leven. Dat hebben wij in ere te houden, anders hebben zij hun leven helemaal voor niets gegeven en zijn wij geen knip voor onze neus waard. Dan zijn 4 en 5 mei loze relikwieën geworden.

Dat moeten wij ons als Nederlanders goed realiseren, die snaar moet in ons gevoel weer geraakt worden, dat zullen de dames en heren in Den Haag zich ter harte moeten nemen en zij zullen er naar moeten handelen.

Een voorstel
Bijna alle militairen, dat zijn er 50.000, zijn op Facebook of LinkedIn actief. De meeste mensen hebben gemiddeld 100 ‘vrienden’. Als iedereen deze boodschap op zijn profiel zet bereiken we dus al vijf miljoen mensen. Als zij deze boodschap allemaal aan hun familie doorsturen, is de hele Nederlandse bevolking op de hoogte van de deplorabele toestand van ’s lands Defensie. Dat moet toch een signaal afgeven aan de politiek, lijkt me.

Come Fly with me.


Ton Welter heeft als waarnemer bij vliegtuigsquadron 320 van de Marine Luchtvaart Dienst bij de KM gediend, van 1971-1978. Hij is nu directeur/eigenaar van The Initiator and Company



vrijdag 3 augustus 2012

J’accuse!


Nederlandse politici zijn volledig de weg kwijt. Rob de Wijk schreef al dat Nederland hard op weg is de Europese onderpresteerder te worden: niet alleen op het vlak van economisch herstel, maar ook op het gebied van defensie-inspanningen. Het is hoog tijd dat u inziet waarom dat voor u, als Nederlander, uw kinderen en uw toekomstige kleinkinderen rampzalig is. Onze politici hebben namelijk geen idee wat het belang van Defensie voor onze economie is. Sommige Kamerleden hebben niet eens het benul hoezeer de reële uitgaven voor Defensie zijn gedaald: laatst sprak ik een politicus die dacht dat de Defensiebegroting € 40 Miljard was ! Het is veel schrijnender met onze veiligheid gesteld: de overschrijdingen in de Zorg, 14 duizend miljoen euro, belopen per jaar het tweevoudige van de hele defensiebegroting: 7 miljard euro. Van dat bedrag is echter € 1,4 miljard bestemd voor pensioenen en wachtgelden – blijft over € 5,6 miljard.
Trek daarvan af de salarissen voor de militairen en burgers bij Defensie – blijft over € 1,4 miljard voor investeringen in nieuw materieel, onderhoud en vervanging als gevolg van slijtage. Als we de overschrijdingen, dus niet de uitgaven, van de Zorg met 10% kunnen indammen kunnen we onze verzekeringspremie dus gewoon blijven betalen. Want dàt is de begroting voor Defensie: een verzekering tegen onveiligheid waardoor onze welvaart in gevaar komt. Voor de duidelijkheid: als u met uw auto onverzekerd de weg op gaat, bent u strafbaar. Als u politicus bent, en u de verzekeringspolis van ons land, defensie, niet langer wenst te betalen, komt u ermee weg. Dat is veel erger dan het oogluikend toestaan van een exorbitante bonus voor bijv. een ziekenhuisdirecteur.

Voor het behartigen van onze belangen in de wereld kunnen we niet om een sterke defensie-inspanning heen. Wij zijn niet zoals Duitsland de grootste economische macht in Europa, hebben geen nucleaire wapens zoals Amerika en moeten het voor onze welvaart hebben van handel met het buitenland. Nederland heeft alleen daarom al baat bij rust in de gebieden waar we handel drijven, wat een secundaire overweging is om aan ontwikkelingssamenwerking te doen. Maar deze tweede taak van Defensie, het bevorderen van de internationale rechtsorde, is ook welbegrepen eigenbelang. Zonder rechtsorde kunnen dictators moorden, piraten plunderen en terroristen kernwapens bemachtigen. Dat kost ons heel veel geld. Wij moeten dan ook investeren in de goede relaties met onze belangrijkste strategische partners. Dat zijn voor onze veiligheid de Verenigde Staten en voor onze voorspoed Duitsland. Daarbij geldt, net als bij mensen: voor wat hoort wat. De afgelopen vijftig jaar hebben we ongestoord handel kunnen drijven over zee omdat de veiligheid op zee wereldwijd door Amerika werd gegarandeerd.

In de zeventiende eeuw regelden we dat als Republiek gewoon zelf: piraten werden eenvoudig uitgeschakeld, ook op het land. Nu is dat anders: onze marine, landmacht en luchtmacht moeten als betrouwbaar onderdeel van allianties en coalities onze economische veiligheid en die van onze bondgenoten, maar ook de internationale rechtsorde garanderen.
Europa heeft zich onder de Amerikaanse veiligheidsparaplu kunnen ontwikkelen tot een ongekend rijk en stabiel continent. Onze politici konden zich richten op economische belangen, vertaald in een vrij verkeer van diensten en goederen. Zij zijn daardoor losgekomen van de internationale realiteit of meer precies: in slaap gesust.
Vrede is echter niet vanzelfsprekend en is dat nooit geweest. De realisten in internationale betrekkingen stellen dat het conflict de meest stabiele toestand tussen twee staten is. Zo blijkt uit analyses, bijvoorbeeld van Kishore Mabubhani en Robert Kaplan, dat andere landen Amerika naar de kroon steken. China heeft geen zin in een almachtig Amerika en ontwikkelt daarom raketten die vliegdekschepen kunnen uitschakelen en bouwt op dit moment meer onderzeeërs dan de Amerikaanse marine. Rusland legt zich evenmin neer bij de Amerikaanse hegemonie en heeft haar vluchten boven de Noordpool en het NATO grondgebied hervat, bovendien heeft President Putin zich ten doel gesteld wederom een moderne en sterke Russische krijgsmacht te hebben. 

Voor vrede moeten we binnen de westerse democratische orde dus moeite doen. Dat betekent investeren in een sterke krijgsmacht, die past bij het behartigen van onze internationale belangen. Die boodschap hebben onze politici over de volle breedte van het politieke spectrum, bewust genegeerd. Want maakt u zich geen illusie: zowel de rechterflank als de linkerflank van de Nederlandse politiek hebben een absoluut dédain voor de vele analyses over de verslechterende veiligheidssituatie om ons heen en wat dat betekent voor onze militairen. Zelfs de alom bejubelde “Verkenningen: houvast voor de krijgsmacht van de toekomst” hebben niet geleid tot een indringend veiligheidsdebat in Nederland. Onze politici denken de gaten van het CPB met kortingen op Defensie te kunnen dichten. Heel opportunistisch en kortzichtig. Dat betekent dat we onverzekerd zijn. Dat moet strafbaar zijn. Defensie behoort tot de primaire taak van de Regering.

Wat betekent dat nu voor onze militairen, die hun leven in dienst stellen van het Koninkrijk?
Het lijkt wel of onze militairen, die hun leven in de waagschaal stellen voor het Koninkrijk, wederom de dupe worden van partijpolitieke overwegingen met het oog op stemmenwinst. De enige fatsoenlijke minister van Defensie die - sinds lange tijd - staat voor zijn mensen, wordt door het parlement met een motie van wantrouwen bedreigd om maar zo links mogelijk over te komen in de strijd om de kiezer. Defensie moet haar essentiële capaciteit voor het grondgevecht, de Leopardtanks, inleveren maar krijgt niet de gelegenheid om ze vervolgens te verkopen. Volledig in lijn met de Europese exportrichtlijnen is Indonesië bereid om onze tanks over te nemen, maar onze schone linkerhanden zijn belangrijker dan onze nationale belangen. Duitsland vult het ontstane gat probleemloos op. Weer een Nederlandse kans gemist op het internationale toneel. En vervolgens zijn diezelfde politici die deze verkoop hebben tegengehouden natuurlijk weer opportunistisch verontwaardigd als Indonesië de vele andere belangen die Nederland in dat strategisch belangrijke land heeft, ter discussie stelt. Voor wat hoort wat.

Wie volledig ontbreekt in dit debat, maar ook in het debat over de opvolger van onze F-16’s, is de minister-president. Het lijkt wel of er alleen maar stuurlieden op de brug staan, die allemaal een andere kant op willen met het schip van de Staat der Nederlanden. Maar de kapitein is in zijn hut en vertoont zich niet op de brug. Dat is een blamage voor Nederland.  Juist nu hebben wij een kapitein, een Staatsman nodig. Defensie is te belangrijk om over te laten aan partijpolitieke belangen en opportunistische achterhoedegevechten. Mark Rutte is de aangewezen persoon om leiderschap te tonen en de Nederlandse kiezer uit te leggen waarom Defensie belangrijk is, waarom Nederland haar reputatie verliest in het buitenland als we ondoordachte en onverantwoordelijke besluiten nemen, zoals ‘ de stekker halen uit het JSF project’.
Maar Mark Rutte staat schrijlings over een kloof tussen Nederland en Europa die alleen maar breder wordt. De eerste liberale premier sinds ruim 100 jaar, dreigt nu in de kloof te vallen, waarvan wij hoopten dat hij die zou dichten. Hanja van Someren-Downer zou uit haar graf opstaan, als zij zou weten welke koers haar Volkspartij voor Vrijheid en Democratie op dit moment vaart!

Het moet anders, want anders gebeuren er echt ongelukken. Defensie staat nu op het niveau van 1990 als het gaat om het besteedbare budget. Terwijl de gevaren alleen maar toenemen. Een volgende klap van € 1 miljard, zoals in de verkiezingsprogramma’s ter linkerzijde wordt voorzien, staat zelfs binnen sommige linkse partijen ter discussie.
En terecht. Ik kan me niet voorstellen dat onze politici, maar ook onze loyale militaire topambtenaren zichzelf nog kunnen aankijken in de spiegel wanneer deze nieuwe aanslagen op de weerbaarheid van onze krijgsmacht worden doorgevoerd. Ik hoop dat u verontwaardigd opstaat als generaal Tom Middendorp, in navolging van zijn illustere voorganger van der Vlis, zijn ontslag indient, samen met zijn operationele commandanten.

Het is genoeg, deze afbraak. In 1980 interviewde Marcel van Dam, aanzienlijk jonger dan vandaag, de toenmalige bevelhebbers van de krijgsmachtdelen. De generaals en admiraals van toen waren duidelijk: er zijn rode lijnen waarbuiten zij hun verantwoordelijkheid niet meer kunnen en willen nemen. Die tijd is terug. Militairen worden in 2012 in toenemende mate gezien als gewone ambtenaren. Dat zijn ze niet. Zij onderscheiden zich omdat zij, als het nodig is, bereid zijn de hoogste prijs te betalen voor het zeker stellen van de internationale veiligheid en van die van ons Koninkrijk. Omdat ze kunnen en moeten vertrouwen op de integriteit, en de loyaliteit van hun politieke meesters, die op basis van solide militair advies het politieke besluit nemen om militairen, die allemaal vader, moeder, zoon en dochter zijn, in “harm’s way” te zenden. Om die reden moeten onze militairen de beste uitrusting, de beste training en de beste collega’s tot hun beschikking hebben. Dat is binnenkort allemaal niet meer aan de orde.

De titel van dit artikel is ‘J’accuse’  naar analogie van de aanklacht van Emile Zola tegen de Franse regering in 1898. Toen ging het om de integriteit van Richard Dreyfuss. Nu gaat het om de integriteit van onze politici en de veiligheid van ons land.
Ik stel als staatsburger van het Koninkrijk der Nederlanden onze parlementariërs en politici in staat van beschuldiging :  de aanklacht luidt :  ‘ het hebben van een opportunistische en levensgevaarlijke kortzichtigheid, waardoor zij moedwillig en structureel de veiligheid van het Koninkrijk der Nederlanden door ongebreideld te bezuinigen op Defensie in gevaar brengen.

Nederland is een open economie. Als wij onze belangen in het keiharde buitenland niet kunnen behartigen met geloofwaardige militaire capaciteiten, kunnen we op termijn ook onze stijgende zorgkosten niet meer betalen. Met andere woorden: Defensie hoort in het basispakket van onze internationale verzekeringspolis. Defensie is een investering die zich uit betaalt in stabiliteit, vrede en het veilig stellen van onze internationale economische belangen, en daarmede onze welvaart.

Come Fly with me...

Ondernemerschap, Innovatie en Kapitaal


Ooit was er een tijd dat de banken de economie voorzagen van smeerolie. Bedrijfsfinancieringen werden verstrekt om groei te verwezenlijken voor ondernemingen, klein en groot.  Zonder smeerolie kunnen de raderen van de economie niet draaien, bij gebrek daaraan stokt de machine en komt uiteindelijk tot stilstand. Grote ondernemingen hebben veelal een buffer kunnen opbouwen in goede tijden, in slechte tijden gebruiken zij die buffer om voort te gaan. MKB bedrijven, vooral jonge innovatieve ondernemingen, hebben die buffer niet, zij staan immers aan het begin van hun life cycle.  Banken, en zgn Business Angels en Private Investors,  voorzagen hun in goede tijden van bedrijskredieten om hun nieuwe, veelal innovatie producten, te ontwikkelen en marketable te maken.

Ondernemerschap vergt durf, creativiteit, optimisme, doorzettingsvermogen en vooral geloof in eigen kunnen. Maar ook : investeringskapitaal voor groei, alvorens de onderneming op ‘eigen benen’ kan staan.
Ondernemerschap en Kapitaal zijn de motor van de economie en zijn daarmede de creator van werkgelegenheid en welvaart.

Met ondernemerschap alleen, redden wij het niet.

Die werkgelegenheid en daarmede onze welvaart is in gevaar. Kapitaal wordt niet of bij hoge uitzondering verstrekt, in de meeste gevallen slechts aan ondernemingen ‘ die hun trackrecord’ al enige jaren hebben opgebouwd. Banken en Private Investors zijn niet bereid om met name aan jonge ondernemingen kapitaal te verstrekken. Tenzij door vrienden, familieleden, het nemen van hypotheek op het eigen huis , kapitaal wordt verstrekt, wordt een start-up al snel geforceerd te stoppen of faillissement aan te vragen, innovatieve ideen en producten sterven daardoor in schoonheid. Een schande, innovatie is juist het medicijn om onze economie weer gezond te maken.

Onze Minister van EZ heeft een budget van € 1 miljard ter beschikking gesteld als garantie ter dekking van door banken en private investors te verstrekken bedrijfskredieten aan het MKB. Echter, financiele instellingen zijn niet bereid, noch geinteresseerd, hiervan gebruik te maken. Enerzijds omdat de verlangde kredieten in de meeste gevallen investeringen betreffen onder de grens van € 500.000.-  ‘ te weinig om aan te verdienen’, anderzijds heeft men geen zin in al die administratieve rompslomp die gepaard gaat met een door de Staat verleende garantieregeling.

En daarmede is het cynisme, het egoisme, het onverantwoordelijke gedrag van deze instellingen, wederom bloot gelegd. Sinds de banken een jaar of 10 geleden winstmaximalisatie en shareholders value tot hun enige gelukzalig makende doelstelling hebben verheven, hebben zij hun maatschappelijk verantwoordelijkheid verzaakt.  Het verstrekken van bedrijfskapitaal om groei te financieren was een van de belangrijkste functies van een financiele instelling. Met name voor nieuwe MKB bedrijven die aan het begin staan van hun ontwikkeling.

 De doelstelling van een onderneming is echter niet winstmaximalisatie, doch het realiseren van continuiteit van de onderneming. Daartoe zal verantwoord en kostenbewust geinvesteerd moeten worden in de onderneming: dwz: in kennis, productinnovatie, opleiding, motivatie en begeleiding van het personeel, marketing en verkoop . ‘ Winst  maken’ is een belangrijke doelstelling, doch de realisatie daarvan komt voort uit de combinatie van deze factoren. Niet door succesvolle verkoop van een mooi product alleen!

Dit zo genaamde ‘ Rijnlandse Model,’ waardoor Europa in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw grote economische voorspoed heeft gekend, hebben de financiele Instituten  en grote ondernemingen ingeruild voor het ‘ Anglo Saksiche model ‘ waar de tucht van de markt regeert en de koerswaarde van de aandelen alles bepalend is.

Dit streven naar winstmaximalisatie heeft geleid tot de diepe financiele, economische en vertrouwenscrisis waar Amerika en Europa nu in verzeild zijn geraakt.  Naar mijn mening heeft het kapitalisme in deze vorm zich zelf vernietigd en krijgt Karl Marx na ruim 150 jaar toch gelijk. De wereldeconomie  heeft een nieuwe ‘ Bretton Woods ’ nodig, waarin niet alleen de overwinnaars van de 2e Wereldoorlog het voor het zeggen hebben.

De ‘Chick-a-Dee’® , een Nederlands design product, is ’s werelds meest innovatieve design rookmelder waarvan op dit moment reeds 35.000 eenheden zijn verkocht in Europa. Inmiddels ook gecertificeerd voor Amerika, Canada en Australië staat zij op de vooravond van een wereldwijde doorbraak. Financiering hiervan wordt door financiele instellingen vooralsnog geweigerd. Risico mijdend gedrag, naast de andere factoren hier eerder genoemd, ligt hier aan ten grondslag.

Vele andere innovatieve projecten krijgen in het Nederland van vandaag door deze houding geen kans om tot bloei te komen: volgens onderzoeken van de OESO en de EU loopt Nederland op het terrein van innovatie ver achter op haar concurenten, hetgeen fnuikend is voor de samenstelling van ons toekomstig ‘ export pakket ‘.  Nederland dreigt af te zakken tot een renteniersnatie.

De financiele instellingen in Nederland spelen met vuur. Tachtig procent van het bedrijfsleven in Nederland wordt gevormd door MKB bedrijven die de groei van onze werkgelegenheid mogelijk maken. Juist deze bedrijven gaan in toenemende mate failliet. Wij hoeven de kranten van de afgelopen week hier slechts op na te slaan.

Onze welvaart staat op spel. Een mentaliteitsomslag dient heel snel plaats te vinden.  Desnoods door wetgeving.

Maar het moet vooral ook van ons ondernemers, komen door inventief en creatief  nieuwe mogelijkheden te creëren tot het verwerven van investeringskapitaal. 
‘Ondernemers in Nederland, verenigt u om deze mentaliteitsomslag te realiseren.’

Come Fly with me.