Europa uw tijd is bijna voorbij

Op 24 februari publiceerde Coalition for Defense het artikel 'What’s next, Mr Putin?' bij de afsluiting van de Olympische Spelen in Sotsji. In de daaropvolgende weken werden zijn vervolgstappen duidelijk. Pokeraar Poetin piekt op het geopolitieke speelveld terwijl de Verenigde Staten, Europese politici en Westerse olieconcerns zich verliezen in een complex monopolyspel om Poetin te dwingen op zijn schreden terug te keren. 

Dat Poetin niet onder de indruk is van de soft power van ‘het Westen’ met zijn hopeloos verdeelde en ontoereikende economische sancties moge duidelijk zijn. Ik verwijs naar de publicatie 'A critical Juncture in Ukraine: An Update on the Crisis' van 20 juni 2014 van Stephen Blank, Senior Fellow bij het American Foreign Policy Council in Washington. Het is een onthullend verslag van de wijze waarop Poetin zijn machtsbasis in Ukraïne, de Krim en Transnistrië met militaire middelen uitbouwt. Zijn kortetermijn doel: de haven van Odessa (Ukraïne) en Moldavië.

Poetin laat het daar echter niet bij: in de Russische enclave Kaliningrad tussen Polen en Litouwen zijn 30.000 Russische zwaarbewapende en goed getrainde en gespecialiseerde troepen gelegerd die binnen 24 uur inzetbaar zijn. Daarbij ondersteund door zware tanks, artillerie en geavanceerde luchtdoelraketten die een groot deel van het West-Europese, Poolse en Baltische luchtruim afdekken voor het geval NAVO-vliegtuigen Polen en de Baltische staten willen beschermen tegen een mogelijke Russische interventie.

De Westerse en met name Nederlandse pers zijn ziende blind. Stilte voor de storm, de kop in het zand, er is blijkbaar meer nodig dan de realiteit om West-Europese politici en journalisten uit hun lethargie te wekken. Nee, alle ogen zijn gericht op het WK Voetbal! In de parlementen van de EU - behoudens die van Polen en de Baltische Staten - geen woord over deze dreiging, laat staan een debat. Men maakt zich op voor een welverdiend zomerreces.

Afgezien van Poetins nauwelijks verhulde militaire stappen breidt hij tegelijkertijd zijn economische machtsbasis uit door het afsluiten van miljardencontracten met China voor de levering van olie en gas. In de afgelopen week zijn de onderhandelingen met India gestart voor de levering van groot militair materieel. Poetins pogingen om een tegenwicht te vormen tegen de - economische - machtsbasis van de EU krijgen steeds meer vorm door het opzetten van de East European Economic Union. Hiervan maken voormalige Sovjet satellietstaten al deel uit of zullen dit gaan doen.

Het kan de NAVO en de EU niet ontgaan zijn: al in 2006 is Poetin begonnen met het moderniseren van zijn krijgsmacht. Generaal Valery Gerasimov, chef van de generale staf van de Russische krijgsmacht, zette in een speech aan de Russische Academie van Militaire Wetenschappen in 2013 de (nieuwe) Russische strategie fijntjes uiteen. Deze speech is alom gepubliceerd in Rusland. In het Westen is hier geen aandacht aan besteed.

Weet u nog dat Poetin bij zijn aantreden voor zijn eerste termijn als president aankondigde dat de grootste ramp in de geschiedenis het ineenstorten van het ooit zo machtige Sovjet-Russische rijk was? En dat hij die ramp te niet zou doen?

Rondom Europa tekent zich een kruitvat af van onbeheersbare omvang. Een explosieve situatie die een immense bedreiging vormt voor de vrede, stabiliteit en economische welvaart in Europa: Syrië, Irak, Afghanistan, Noord- en Midden-Afrika en Israël, waar de ontvoering van teenagers de gemoederen bezighoudt en Hamas in Gaza en president Abbas op de Westelijke Jordaanoever gezamenlijk een regering vormen. Dit met Saoedi-Arabië, Qatar en Syrië's bondgenoot Rusland op de achtergrond. Op moordlustige wijze worden etnische bevolkingsgroepen onder het mom van geloofsovertuiging tegen elkaar opgezet. De vluchtelingenstroom die nu pas goed op gang gekomen is, werkt ontwrichtend voor Italië en zal binnen de EU tot grote spanningen leiden. Maar dit is nog het minste van alle problemen.

Op de achtergrond spelen natuurlijk – internationale – oliebelangen een beslissende rol. De meeste oorlogen in de 20e eeuw zijn gevoerd om de macht over olie en gas, de motor van onze huidige economie. Niet voor niets kennen wij het begrip 'petrodollar' sinds president Nixon de dollar loskoppelde van de gouden standaard in 1971. De dollar heeft feitelijk geen dekking meer, anders dan door olie (belangen). Dat de afloop van de huidige strijd in het Midden-Oosten vermoedelijk onoverzienbare consequenties zal hebben voor de EU kan een ieder op zijn vingers natellen. 

De EU heeft met haar verheven, idealistische soft power geen weerwoord tegen hard power. In de cynische wereld van de 21e eeuw zijn mensenrechten, persvrijheid en ‘democratische waarden’ ondergeschikt geraakt aan economische welvaart en power politics. De Verenigde Staten zullen in 2020 energie-onafhankelijk zijn. Haar belangen liggen steeds meer in het Verre Oosten, zij zal front moeten maken tegen supermacht China dat op sluwe wijze haar macht en invloed uitbreidt op economisch, financieel en militair terrein - in Azië, maar ook in Europa en in de financiële centra in New York, London, Parijs, Dubai en Singapore.

Hard power is the name of the game! Europa’s soft power heeft afgedaan, mede door het gebrek aan leiderschap, daadkracht, visie, maar vooral het respectloze, opportunistische gedrag van haar leiders en politici.
De wereld om Europa heen is in transitie, ruikt aan de macht, kan op alle gebieden een vuist maken en heeft geen ontzag meer voor een economische reus met 500 miljoen consumenten die vooral gedreven wordt door handel en verheven idealen die zij vervolgens snel inruilt voor economisch gewin.
Rusland en Azië minachten een dergelijke attitude. Europa is voor hen een 'resort', een museum voor welgestelde ouderen om er vakantie te vieren en te genieten van haar cultuur. Europa is een oude, rijke dame geworden, behangen met juwelen, maar verwelkt en bedwelmd door haar vergane glorie.

Europa, sta op en herpak uzelf. Leg uw lethargie en zelfgenoegzaamheid af. Het is nog niet te laat. Op economisch, militair, technisch en innovatief gebied kan de oude lady zich transformeren tot een elegante, inspirerende jonge dame, maar dan moet zij snel haar rentree maken in de balzaal van de wereld.

Ik ben daar echter pessimistisch over: op geen enkele wijze laten Nederlandse en Europese politici blijken dat zij zich bewust zijn van de toenemende dreigingen in en rondom Europa. Er vindt zelfs geen debat plaats. De oproep om een strategisch beleid voor de komende 10 jaar op economisch, militair en politiek terrein is aan dovemansoren gericht. Europa is slechts gericht op economie en euro. Onze Nederlandse regering is niet van de 'visies', is zelfs allergisch voor een alomvattende lange termijnplanning.

Europa, uw tijd is bijna voorbij, tenzij u zich herpakt, uw rug recht en leiderschap toont. 

De storm komt snel dichterbij.

Ton Welter, Oprichter Coalition for Defense

Ons Europese Huis staat in brand

Michael Gorbatsjov had als laatste President van de Sovjet - Unie een droom :

Geheel Europa in één Europees Huis. Ten tijde van de Perestrojka eind jaren 80, wilde hij een politieke ommezwaai in de Sovjet-Unie teweegbrengen, ontwapening, economische en sociale hervormingen realiseren, zich richtend niet alleen tot Regeringsleiders maar vooral tot de wereldbevolking, mensen met gezond verstand, omdat hij zich zorgen maakte over de toekomst van onze planeet.

Zijn droom is verpulverd. Met een Vladimir Putin als nieuwe Czar, zal het Europese Huis in de komende decennia niet tot stand komen. Alhoewel de Europese Unie zich nu uitstrekt tot aan de grenzen van Rusland, is opname van Ukraine in het Europese Huis voor Vladimir Putin een brug te ver.
Duidelijker nog dan tijdens de Koude Oorlogsjaren, blijkt nu de noodzaak van een reële verzekeringspremie die NATO heet. Immers ons Europese Huis staat in brand. Met de annexatie van de Krim, de door Putin geënsceneerde onlusten in Oost en Zuid Ukraine, de dreiging van voortgaande interventies in Transnistria en Moldavië, de toenemende oorlogsangst in de Baltische staten, allen lid van de Europese Unie en NATO, zal het nu nog smeulende vuur aan onze NATO grenzen onverhoeds ontvlammen tot een grote brand. Het is niet voor niets dat de Premier van Ukraine Europa gewaarschuwd heeft voor een 3e Wereldoorlog.

Ik moet er niet aan denken , zo kort na Koningsdag, Dodenherdenking en 5 mei.
Als ik al die feestende, hotsende, drinkende mensen op onze festivalpleinen zie dansen, zingen, schreeuwen, zwaaien, uitbundig van blijdschap dat zij de Vrijheid kunnen vieren, dringt bij mij de vraag op of zij wel beseffen dat deze Vrijheid verzekerd moet worden ?

Si vis pacem, para bellum : Als je vrede wilt, bereid je dan voor op oorlog.

Men zegt het te begrijpen, men belijdt het met de mond, men luistert ernstig en ontroerd naar de voordracht van Jan ter Louw op Dodenherdenking in Amsterdam, maar valt het kwartje wel als 

Jan Terlouw zegt dat hij voor het eerst in zijn leven zijn vader zag huppelen van blijdschap, toen de geallieerde soldaten hun dorp binnen reden ? Bij Jan Terlouw viel toen het kwartje, hij begreep toen wat Vrijheid betekende.
Dat zelfde kwartje moet ook bij onze politici, onze burgers vallen. De verzekeringspremie voor onze Vrijheid is officieel 2% van ons Bruto Nationaal Product. Bij een BNP van circa € 650 miljard is dat 

€ 13 miljard. Omgeslagen over 10 miljoen werkende en rentenierende Nederlanders is dat € 1.300 

per jaar. € 108 per maand.

Een gemiddeld Nederlands huishouden besteedt aan verzekeringspremies per maand een veelvoud daarvan. Wij zijn echter niet bereid om deze premie te betalen, wij betalen slechts 0,7 % BNP netto, na terugstorting van 21% BTW aan Financiën en na aftrek van de kosten voor de Koninklijke Marechaussee die aan Defensie worden toegerekend.

Ergo : wij betalen slechts € 75,- per maand. Daar kun je een kostbaar huis met een waarde van 

€ 650 miljard niet voor verzekeren. De verzekeringsmaatschappij royeert in zo'n geval de verzekerde in kwestie wegens het niet betalen van de vereiste premie.

Oud Minister Hillen van Defensie zei al eerder dat Nederland is onderverzekerd.

De Europese Unie hanteert Soft Power : onze economische betrekkingen, onderlinge afhankelijkheid, - denk aan gas en olie vanuit Rusland - de wereldwijde verwevenheid van financiële transacties, investeringen van ondernemingen in onderlinge landen, onze rechtsstatelijke beginselen, ons democratisch stelsel, dat alles zou zo sterk zijn geworden sinds WO II, dat een brand , althans in Europa, niet meer kan voorkomen.

Dat vereist echter een denkpatroon, een levenshouding, als de Europese.

Buiten Europa zien wij dat Hard Power: ' macht', nog steeds en steeds meer, het leitmotiv is. Dat zal ook zo blijven, daar getuigt de afgelopen 3.000 jaar van. Tot onze verbijstering zien wij dat nu ook in Europa: het Rusland van Czar Putin. Als oud KGB officier is hij opgegroeid met en gevormd door macht. Gevoed door oud romantische Russische idealen en gekrenkte trots, wil hij het Rijk van Tsjarina de Grote herstellen. Met overweldigende steun van zijn bevolking; hij heeft immers door de annexatie van de Krim aangetoond, dat de EU, NATO en Ukraïne machteloos staan.

Geen Soft Power zonder Hard Power.

Hard Power van de NATO is een keiharde noodzaak. Gefinancierd door een serieuze verzekeringspremie, zal de NATO zijn tanden kunnen laten zien om te voorkomen dat in ieder geval binnen het NATO territorium onze Vrijheid ons niet wordt afgenomen.

Als wij dat beseffen zullen wij de 2% BNP verzekeringspremie graag betalen, dan kunnen wij inderdaad net zo huppelen als de vader van Jan Terlouw.

Ton Welter, oud marine officier, Oprichter van Coalition for Defense