dinsdag 26 januari 2016

Versterking van de Krijgsmacht meer dan ooit gewenst

         
 Enige tijd geleden sprak oud Minister President en huidige Minister van Staat drs. R. Lubbers, over kernwapens als over die ‘ malle dingen ‘ die in Woensdrecht zijn opgeslagen, alsof het een relikwie betrof uit een lang vervlogen tijdperk. Dat hij zich daarbij schuldig maakte aan de onthulling van een Staatsgeheim, laten wij maar voor wat het is, immers dit ‘ Staatsgeheim’ was bij het brede publiek genoegzaam bekend.

Deze nu verouderde tactische nucleaire wapens werden daar in het heetst van de Koude oorlog opgeslagen ter verdediging van het NATO verdragsgebied tegen een mogelijke aanval vanuit de Sovjet-Unie. U herinnert u zich nog de honderdduizenden demonstranten op het Malieveld die zich keerden tegen de plaatsing van de Pershing II , in het kader van het zgn. ‘ NATO dubbel besluit.’
De inning van het ‘Vredesdividend‘ heeft sinds de jaren 90 geleid tot enorme bezuinigingen en inkrimpingen van de conventionele NATO strijdmachten in Europa, de terugtrekking van ruim 300.000 Amerikaanse troepen uit Europa en tot de afbraak en vernietiging van het indrukwekkende kernwapenarsenaal van de voormalige Sovjet-Unie en die van de Verenigde Staten. Peace in our Time, for ever.

Kernwapens de wereld uit? Niets lijkt wat het is, niets is wat het lijkt: kernwapens zijn namelijk nadrukkelijk terug op de agenda van wereldleiders.

Jonathan Holslag wijst in zijn artikel ‘ Kernkop Kim nu riskanter dan ooit’ in het NRC van 15 januari jl. op het feit dat de kernwapenakkoorden uit de Koude Oorlog onder druk staan. Het ABM verdrag ( Anti Ballistic Missiles Treaty) uit de jaren tachtig is door Amerika eenzijdig opgezegd, China heeft lange - afstand Ballistic Missiles - met ieder 3-10 kernkoppen – in gebruik, Rusland is met een indrukwekkende vernieuwing van zijn Strategische Nucleaire Strijdmacht bezig, terwijl het aantal landen dat inmiddels over kernwapens ondanks het non -proliferatie verdrag over kernwapens beschikt, aanzienlijk is toegenomen. Of de afspraken met Iran op termijn ook houdbaar blijken valt nog te bezien.
Het grote gevaar - zo merkt Jonathan Holslag terecht op- is niet alleen de verspreiding van dit wapentuig, het grote gevaar ligt in het feit dat vooral instabiele landen nu over deze wapens beschikken. Een druk op de knop is dichterbij dan ooit.

Denkt u nu alstublieft niet dat dit een ‘ ver weg van mijn bed show is.’

Ten eerste kent de explosie van een atoom-, of waterstofbom geen grenzen, verspreiding van fall -out is een wereldwijd probleem. Ten tweede is inzet in Europa van tactische nucleaire wapens sinds Putins nieuwste militaire doctrine van 31 december 2015 een reële mogelijkheid.
De heer Putin houdt met zijn ‘ snap exercises’ - waarbij hij op een ‘ alert notice ‘ van 24 uur 150.000 militairen binnen drie dagen over een afstand van 3.000 km verplaatst- wel degelijk rekening met een gewapend conflict en breidt tegelijkertijd zijn arsenaal tactische nucleaire wapens uit. De NATO heeft vorig najaar als antwoord een internationale oefening gehouden met 36.000 manschappen, honderden oorlogsschepen, vliegtuigen, helikopters, pantservoertuigen en tanks aan de Zuidflank van het NATO Verdragsgebied en in Noordwest Europa, met als belangrijkste oefenterrein de Baltische Staten. Tsaar Putin kon na deze show of weakness waarschijnlijk nauwelijks een glimlach onderdrukken, gezien het feit dat de NATO voor deze oefening maar liefst 6 maanden voorbereidingstijd nodig had. Niet bepaald ‘ snap’ !

De betekenis van deze NATO oefening is nooit gedeeld met het brede publiek maar binnen Europese politieke en diplomatieke kringen maar al te goed bekend: mocht Putin een - niet denkbeeldige- militaire aanval op de Baltische Staten plegen, voorafgegaan door zijn ‘ Hybride Oorlogvoering ’ zoals vastgelegd in zijn Gerasimov doctrine van 1 december 2014, dan zullen Europese troepen slechts 72 uur kunnen standhouden, hopelijk voldoende tijd voor Amerika om Europa te voor de derde keer binnen 100 jaar, te hulp te snellen.
 
Voorbeeld: onze Apache-helikopters, het enige overgebleven antwoord op de 6000 tanks die Moskou in productie heeft, hebben voor vier uur munitie. Daarna is het voor de resterende 5800 tanks nog 4 uur rijden naar Warschau.
Daarin ligt nu de grootste dreiging voor inzet van nucleaire wapens in Europa : de conventionele militaire strijdmacht die de Europese landen ‘ te velde’ kunnen brengen tegen een mogelijke Russische aanval is zodanig beperkt, - afgezien van de politieke wil van de Europese leiders om zich überhaupt te weer te stellen- dat daardoor de ‘ atoomdrempel ’ in Europa ernstig wordt verlaagd. Inzet door de NATO van tactische nucleaire kernwapens wordt dan een reëel laatste redmiddel ter verdediging van het NATO verdragsgebied.
Ten tijde van de Koude Oorlog was inzet van kernwapens als last resort nauwelijks denkbaar, gezien het feit dat de conventionele trans- Atlantische strijdmachten van de NATO en die van de Sovjet -Unie elkaar min of meer in evenwicht hielden. Er was sprake van een gebalanceerde escalatieladder, die het voor beide partijen onaantrekkelijk maakte maar te denken aan een conventioneel conflict dat kon uitmonden in een nucleaire holocaust. Van enige balans is nu echter geen sprake meer. Europa kan geen vuist meer maken tegen het Rusland van de heer Putin.

Het is niets voor niets dat sinds de NATO- top in Wales, in september 2014, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Polen, de Baltische Staten en België – dat de komende jaren € 9,2 Miljard gaat investeren in haar krijgsmacht- hun defensiebudget in sneltreinvaart op 2% van het BNP brengen. Nederland steekt daar schraal bij af met haar percentage van 1,08%.
Het is van het grootste belang dat de Europese landen hun verantwoordelijkheid nemen en geen free rider spelen onder de paraplu van de Verenigde Staten.
Immers alleen overtuigende inzetbaarheid en voortgangsvermogen van conventionele NATO strijdkrachten en vooral politieke eendrachtige wilskracht, houden Moskou in bedwang.

De huidige Nederlandse regering daarentegen wil deze realiteit niet onder ogen zien, beperkt zich tot het symbolisch verminderen van desastreuze bezuinigingen op het defensiebudget en is op dit moment te druk met het EU voorzitterschap.
Dat zet onze geloofwaardigheid en de veiligheid van Europa ernstig onder druk. Immers, alleen met een evenredige bijdrage aan de lasten kunnen we ook van de lusten van onze collectieve verdediging blijven genieten.

Ton Welter

Coalition For Defense