EUXIT ?

                                            EUxit?

The Decline of the West and How to Stop it.’ Onder die titel legt Javier Solana, voormalig secretaris-generaal van de NAVO, op 19 oktober in de New York Times, het waarom van het oprichten van de EGKS uit, de voorloper van de Europese Unie (EU) in 1992.

Solana geeft ook een richting aan hoe de EU de huidige problemen tegemoet kan en moet treden. Dat optreden vereist een politieke wil van Europa’s regeringsleiders om de EU niet uiteen te laten vallen. Eensgezindheid en politieke wil zijn echter ver te zoeken. De uitslag van het referendum in Italië is een alarmsignaal voor het behoud van de EU.
Met de verkiezingen in Frankrijk, Duitsland en Nederland op komst zal dat eensgezinde Europese optreden waarschijnlijk uitblijven. Deze verkiezingen vergen de grootst mogelijke behendigheid van de regeringspartijen als zij succesvol weerstand willen bieden aan de anti-Europese bewegingen in deze landen.

In deze existentiële crises waarin de EU zich bevindt is een gepassioneerde, overtuigende en met feiten onderbouwd narrative vereist, om de hearts and minds van de kiezers te winnen. Dit voor het voortbestaan van een veilig, vrij en welvarend Europa.
Te zeer is het ideaal van een verenigd en veilig Europa vernauwd tot het creëren van een vrije markt waarin economie het leitmotiv werd, met de invoering van de euro voor de eurozone als bindend element. Tijdens de crisis van 2008 en nadien is gebleken hoe zwak dit bindmiddel is.

De recessie heeft mede geleid tot het ontstaan van anti-Europese partijen en populistische bewegingen. Er is sprake van grote onvrede onder de Europese bevolking door het verlies van banen door de globalisering, de neergang van de middenklasse, de toename van armoede, de onmacht om de vluchtelingenstroom naar Europa eensgezind aan te pakken; dit alles wordt door bevolking en regeringsleiders toegerekend aan ‘Brussel‘; diezelfde leiders die de besluiten van ‘Brussel’ goedkeuren!

Na Brexit en de negatieve uitslag van het referendum in Italië, is de vrees voor een Nexit, Frexit, en zelfs een Dexit, gerechtvaardigd. De Europese Unie staat voor een implosie. Een EUxit dus. Maar wat betekent een EUxit?
Terugkeer naar natiestaten, eigen gesloten grenzen, competitief nationalisme en meer ellende die Europa eerder in twee wereldoorlogen heeft gestort. Exit is het onderling vrij verkeer van mensen, goederen en diensten. Voor de jonge Europese generatie eindigt deze vrijheid in een nachtmerrie.

Wat betekent dit voor de NAVO die borg staat voor een veilig Europa? ‘America First ’ duidt op een politieke, economische en militaire koerswijziging van de VS die ongekend is. En dat terwijl in het oosten Poetin verdeeldheid en onrust zaait. Wordt Europa door Trump en Poetin geofferd in hun geopolitieke machtsspel?

Wreed is het ontwaken uit Europa’s zelfingenomen droom. Europa’s soft power blijkt volstrekt onvoldoende. Om Mao Zedong te citeren: ‘Ware macht spreekt uit de loop van een geweer.’ Geo- en machtspolitiek zijn terug op de agenda, maar overigens nooit weggeweest, behalve in Europa. Het in de zomer van 2016 uitgebrachte rapport ‘Europe’s Global Strategy’ van Federica Mogherini, de Europese Hoge Commissaris voor Buitenlandse Zaken en Defensie, is een aanzet tot realiteitszin, maar too little, too late.

Wat brengt dit doemscenario voor Nederland? Onrustbarend is de afwachtende houding van de Nederlandse regering. Er vindt geen debat plaats, de pers houdt zich bezig met typisch Nederlandse kleinschalige issues, de intelligentsia houdt zich muisstil.
Onbegrijpelijk en onverantwoordelijk, omdat onze welvaart afhankelijk is van datzelfde buitenland. Nederland dient de verworvenheden voor zichzelf en voor een vredig en veilig Europa voor onze (klein)kinderen te waarborgen. Nederland dient dus een langetermijnvisie te ontwikkelen, zoals onlangs door de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) is gepubliceerd. Een publicatie die nauwelijks aandacht heeft gekregen van parlement, regering of pers.

Hoe zal Nederland zijn internationale belangen kunnen handhaven nu de veilige paraplu van de soft power en de economische afzetmarkt van de EU voor Nederland dreigen weg te vallen? Onze regering zal het rapport van de WRR serieus moeten behandelen en het scenario van Nederland bij een EUxit onder ogen moeten zien en daarnaar handelen.
De Trans-Atlantische connectie met Amerika en Canada zou voor Nederland een uitweg kunnen bieden, zowel in economische als militaire zin. Nederland zou ook aansluiting kunnen zoeken met de gelijkgezinde Noordwest-Europese landen: de Scandinavische landen, Denemarken, Duitsland, mogelijk met de drie Baltische Staten.

Daarvoor moet Nederland wel de ‘Calimero’-houding en het ‘freerider’-gedrag van zich afschudden en zijn verantwoordelijkheid nemen. Dat betekent dat Nederland zich committeert aan de 2%-norm van het BNP voor Defensie. Want uiteindelijk zal de NAVO borg staan voor een veilig Europa.

Kortom, Nederlandse politici zullen aan de kiezers duidelijk moeten maken dat Nederland geen gelukzalig eiland is in een stormachtige wereld. Zij zullen dat met een overtuigende narrative moeten doen, een die de harten en geesten van de kiezers raakt. De blik van Nederland moet weer naar buiten toe gericht, voor het voortbestaan van een veilig, vrij en welvarend Europa.



Eemnes, 051216

Ton Welter

Jong Europa komt in beweging

Frappez toujours frappez. Zo zou het moeten werken. Ik ben er echter zo langzamerhand van overtuigd geraakt dat het in ons land zo niet meer werkt. Den Haag blijft oorverdovend stil waar het gaat over de maatschappelijke, economische, politieke en militaire spanningen in Europa.

Onze regering en parlement zijn met ' zomerreces', bovendien is het een ‘ Sport zomer, ‘ maar vooral : onze politici zijn nu druk met het schrijven van hun verkiezings -programma's.

Nederland heeft dringend een strategisch plan nodig voor de toekomst, waarin onze positie binnen Europa en de wereld gedefinieerd wordt, economisch, militair, diplomatiek, politiek, en zeer zeker waar wij als samenleving naar toe ( willen) gaan. Dat vereist een gedurfde lange termijn visie, dat is meer dan alleen werk! Want van geld alleen kan een natie niet leven, daar kan je een samenleving niet mee bijeen houden, het behoeft ook samenhang, identiteit, geloof in de toekomst, innerlijke kracht en vooral zelf respect.

Europa is maatschappelijk, economisch en in politiek opzicht op drift.

‘ The Grand old Lady’ is langzamerhand het museum geworden van de wereld, waar toeristen van vooral buiten Europa zich ook in ons land vergapen aan musea, cultuur, vrijheid en koffieshops.

Maar met vergapen kan Europa geen toekomst opbouwen.

Nederland, als middelgrote Europese natie met 17 miljoen inwoners en het 2e rijkste land van de EU, kan daarin een leidinggevende rol spelen. Wij zullen uit onze lethargie en

 ‘ comfort zone’ moeten opstaan willen wij onze kinderen, kleinkinderen en toekomstige generaties een welvarend Nederland in een veilig Europa kunnen bieden. Dat is onze verantwoordelijkheid. Daar hebben wij een veel omvattend - niet slechts economisch - strategisch plan voor nodig.

Elan, visie en leiderschap, daar vraagt onze bevolking om, meer dan ooit. De toekomst van Nederland zonder strategisch plan voor de komende decennia staat op spel. Een Nexit, zoals sommige politici ons voorspiegelen, zal Nederland geen toekomst bieden, om economische redenen niet en om veiligheidsredenen al helemaal niet. Immers ruim 70% van de export van Nederland gaat naar de EU, daar is onze welvaart van afhankelijk. Nederland los van de EU staat derhalve bijna gelijk aan economische zelfmoord. Brexit heeft het VK nu al in grote problemen gebracht. Een Nederland, die een Alleingang gaat in het Europa en de wereld van deze 21e eeuw, houdt op te bestaan als zelfstandige natie.

In militair opzicht is Nederland voor zijn veiligheid afhankelijk van de NAVO, samenwerking binnen de EU, en Amerika.

Dat brengt mij op de zorgwekkende militaire en politieke ontwikkelingen in Europa.
Behoudens terroristische aanslagen, schijnt het in Europa rustig te zijn. Poetin heeft a frozen conflict in Ukraine gerealiseerd, na zijn annexatie van de Krim. Desondanks wil Europa terug naar de situatie van ‘ business as usual’. Appeasement is weer wat de klok slaat. Ondanks dat de verdragen die de veiligheid en integriteit van de (Oost) Europese landen garanderen, door Poetin in de prullenbak zijn geworpen.
Amerika en Europa zijn weer Vijand nr. 1 voor het Rusland van Poetin, zoals bekrachtigd in zijn militaire doctrine van 1 december 2015.

Poetin dreigt zelfs met - en beoefent- de inzet van tactisch nucleaire wapens om een mogelijk conventioneel conflict in Europa te ‘ deëscaleren ‘ ! Volgens een recente peiling vreest 44% van onze bevolking voor een 3e Wereldoorlog.

Europa’s politici en establishment verkeren echter wederom in ‘ A State of Denial ‘ zoals eerder in 1938-1939.

Waar Europa's politici niet opstaan met een ferme stem en daden voor het behoud van een secure and prosperous Europe , zal de jonge Europese generatie dat wel doen. Studenten en Young Professionals zijn opgegroeid in een veilig, verenigd en welvarend Europa. Zij kennen niet anders, gewend als zij zijn te reizen en vrienden te hebben door geheel Europa. Brexit heeft aangetoond dat de Britse jongeren tegen een uittreding uit de EU zijn, hetgeen een trend is onder het merendeel van de Europese jongeren. Europa’ s jonge generatie wil juist het behoud van een verenigd, vrij en veilig Europa.

Europa ‘s Leiders zullen zich dat ter harte moeten nemen, immers de jeugd is de toekomst van Europa. Hierin kan Nederland eveneens het voortouw nemen: Nederlandse studenten en de Young Professionals, studeren, werken en reizen door geheel Europa, zij spreken hun talen, Europa is hun ‘ speelveld’. Hun mindset is meer dan ooit gericht op Europa en het buitenland.
De gevestigde orde in Europa zal zich moeten beseffen dat het tijdperk van de machtspelletjes, de ‘ ons kent ons cultuur,’ van bankiers, politici en Captains of Industry, voorgoed voorbij is. Het kraakt in Europa, Europa schreeuwt om vernieuwing. Dat gaat ongetwijfeld gebeuren : er komt een nieuwe generatie met onvervalst idealisme en geloof in de toekomst. Geen oorlog, maar een sterk en verenigd Europa dat de wereld wederom tot lichtend voorbeeld strekt.

Ton Welter

Coalition For Defense

De 300 Miljoen van Rutte en Dijsselbloem

Verontruste burgers van Nederland,

Een krachtige pressure group vanuit het bedrijfsleven en de gehele bevolking, met focus op de jeugd en studenten die de toekomst van Nederland zijn, en hele sterke druk van onze NAVO-partners, vooral van de USA, om deze hardleerse regering die alleen aan zijn eigen belang denkt met het vooruitzicht op de verkiezingen, is het enige dat ons rest.

Rutte en zijn kabinet weigeren keihard om het defensiebudget ook maar in de buurt van zelfs het NAVO- gemiddelde te brengen van 1,43 procent van het Bruto Nationaal Product. Als de hondenbrokken van 300 miljoen inderdaad aan de krijgsmacht worden toegeworpen staat Nederland, zonder een spier van schaamte te vertrekken op 1,17 procent.
Zonder blikken of blozen worden ruim 1.200 militairen, overbelast en vertwijfeld over de houding van deze regering, voor missies ingezet omdat Nederland zich nog steeds een brullende leeuw wil tonen door zich in te zetten voor de  (wereld)vrede.

Rutte en zijn kabinet denken daardoor de wereld te overtuigen dat Nederland een zetel in de VN Veiligheidsraad ‘verdient‘. 

Maar onze NAVO-bondgenoten weten wel beter: niets is wat het lijkt, niets lijkt wat het is. De Nederlandse Leeuw is verworden tot een lieftallig, tandeloos knuffelwelpje.

De enige leeuwin die brult is onze minister van Defensie, mevr. Jeanine Hennis. Ondanks haar gebrul van de daken dat onmiddellijk een verhoging van 2,3 Miljard euro nodig is om te groeien naar het NAVO-gemiddelde en om broodnodige investeringen vrij te maken voor de marine, landmacht en luchtmacht, wordt zij vermorzeld door de visieloze boekhouders Rutte en Dijsselbloem en teruggeduwd in haar hok als een jankend hondje met de staart tussen de benen.

Niet eerder heeft een NAVO-partner zo ongehoord op haar ‘donder gekregen’ – zie NATO Capability Review the Netherlands 2015, te lezen op onze website onder ‘Downloads‘ – wegens zijn wanprestatie m.b.t. de hoogte van het defensiebudget. Nergens in de pers, TV, radio, is daar aandacht aan besteed, noch deed het Nederlandse bedrijfsleven een indringende oproep aan de regering.

Onze bevolking wordt bewust in slaap gehouden, genoegzaam, navelstarend levend en vooral genietend van de ongekende welvaart, veilig achter zijn dijken. ‘Het buitenland is heel ver weg‘ zei een voormalige hoge diplomaat van Buitenlandse Zaken mij enige tijd geleden.
Onbegrijpelijk en levensgevaarlijk van een land dat zo afhankelijk is van datzelfde buitenland. Wij hebben helemaal niets geleerd van de jaren dertig van de vorige eeuw.

Nederland als 2e rijkste land van de EU met de laagste Staatsschuld van de EU-zone, bijna 60 procent van het BNP, met een financieringstekort op de lopende begroting
van nauwelijks 1 procent, is weer financieel gezien het beste jongetje van de EU-klas. Nederland heeft weer zijn ‘triple A’ status, Rutte en Dijsselbloem kunnen zich op de borst kloppen en zijn verzekerd van een gloedvolle toekomst.

Het 7e exportland ter wereld met een ongekend hoog exportsaldo op de betalingsbalans, de 16e economische natie ter wereld, de 3e grootste investeerder in de USA, met een werkloosheidspercentage dat bijna tot het laagste behoort van Europa, kenmerkt zich wederom als een natie, slechts gericht op haar materiële welvaart.

Een middelgroot land met 17 miljoen inwoners, met grote internationale economische en politieke belangen, onttrekt zich aan zijn verantwoordelijkheid om met zijn NAVO- partners krachtig, overtuigend en bezielend in te staan voor een veilig en welvarend Europa.

Deze Nederlandse regering heeft de pruiken weer op, steekt de kop in het zand en hoopt dat the Winds of War die over Europa waaien, die stil sluipend in kracht toenemen, over gaan, verwachtend dat zijn NAVO-partners – als het mis gaat – de kastanjes uit het vuur halen.
Niet eerder heeft een Nederlandse regering zich zo overduidelijk een free rider getoond.

Dat zal Nederland zeer duur komen te staan als in januari 2017 oftewel Clinton oftewel Trump tot president van de VS wordt geïnstalleerd. Het tonen van zo’n houding, zo’n Calimero gedrag onder het schijnheilige motto van
‘ We zijn maar een klein landje ‘ is karakterloos, getuigt van een gebrek aan zelfrespect en nog veel ernstiger:

een volslagen gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel voor onze kinderen, kleinkinderen en toekomstige generaties die recht hebben op een veilig en welvarend Europa.

Wij zullen vroeg of laat wederom onze wonden moeten likken.

Coalition For Defense,

For a secure and prosperous Europe

Ton Welter

Na 6 april, Nederland qua vadis ?

Het is allemaal aan dovemans oren gericht, de oproep vanuit de bevolking, de brieven aan de Regering, de tientallen artikelen van onze hand, onthullende en verontrustende artikelen uit de buitenlandse pers, het NATO Capability Review 2015/16 waarin Nederland keihard gewaarschuwd wordt voor het niet nakomen van haar verplichtingen, en de nauwelijks nog inzetbaarheid van de Krijgsmacht : ‘ very thin’ volgens het NATO rapport- het Rapport van CFD: ‘ Nederland heeft een Zwitsers zakmes nodig’ van september 2014, het A.I.V. Advies, en het Manifest van voorjaar 2015 opgesteld door 100 prominenten uit onze samenleving, onze seminars, lezingen, conferenties: de regering blijft stil zitten.
Sterker nog: bij de huidige budgettering is het defensiebudget in 2020 gedaald tot nauwelijks 1% van het BNP (BBP) , dit, terwijl de economische groei ( vorig jaar met ruim 13 Miljard ) leidt tot een begrotingsoverschot van minstens 0,6 % volgens het Centraal Plan bureau, met of zonder regering Rutte.

Ik hoor Premier Rutte niets zeggen over de ruimte die er nu budgettair is, en in de komende jaren, om de Krijgsmacht weer op krachten te brengen, in tegendeel, nu hoor ik weer de smoes van de tegenvallende aardgasbaten ( € 1,5 Miljard) en de kosten van de vluchtelingen stroom. De uitvluchten houden niet op.

Het argument : ‘ er is € 5 Miljard terug gegeven aan de bevolking’ snijdt geen hout als je dit alles bij elkaar zet.

De zgn. ‘ trendbreuk’ t.a.v. Defensie is niets meer dan een farce, ik zou bijna zeggen een misleidende truc naar de bevolking toe.
Je zou de dames en heren politici: het kabinet, het parlement , aan de oren willen trekken. Dat de regering en het parlement niet willen luisteren en de bevolking niet aanvoelen, blijkt al weer uit de voor Nederland beschamende uitslag van het Ukraine referendum. De anti- Europa stemming van een deel van onze bevolking werd niet serieus genomen. Actieve actie door regering om VOOR te stemmen werd mondjesmaat ondernomen. Met als gevolg dat 64% x 32% ( opkomstpercentage) = nauwelijks 20% van de NEE stemmers hun wil kunnen opleggen aan de – zwijgende- meerderheid in Nederland, nl de ruim 70% die niet gestemd heeft omdat het referendum oneigenlijk gebruikt werd : om onlustgevoelens, stemming tegen het establishment, anti -Europa , en gewoon pure dommigheid, tot uiting te brengen.
Dit terwijl juist een volmondig JA , de jonge bevolking van Ukraine gesteund zou hebben om hun land op te bouwen naar EU voorbeeld, want dat wil zij, daarvoor werd de MAIDAN revolutie ontketend. Een dergelijk land, ingericht naar EU voorbeeld, een stabiel land, hebben Nederland en de NATO nodig om de stabiliteit en vrede te kunnen handhaven aan de randen van het NATO verdragsgebied. Want dat is de essentie van het associatieverdrag met Ukraine. En niet alleen voor de handel en economisch gewin, zoals ons aller Premier Rutte en velen met hem, de kiezers voor hielden, ook hier weer gebrek aan Visie, Daadkracht en Leiderschap.

Met een regering als deze heeft Nederland geen vijand nodig, wij brengen ons zelf wel te gronde.

Onze internationale positie en goede naam worden te grabbel gegooid, binnen de EU zijn wij verworden tot een lastige, verwende, eigenzinnige en instabiele partner, die niet het belang van een krachtig, veilig, vreedzaam en verenigd Europa voor ogen heeft, maar slechts denkt aan economisch gewin; een Krijgsmacht die door de NATO in zijn laatste rapport keihard gekwalificeerd is als nauwelijks inzetbaar en grote tekorten heeft, een Nederland dat het predicaat van FREE RIDER is toegekend- een bevolking die steeds meer navel staart in haar weelde en overvloed –   ‘ het buitenland in Nederland is heel ver weg,’ zo zei een oud -Ambassadeur mij- , de interne verdeeldheid en onderlinge steeds meer toenemende onverdraagzaamheid, – Nederland, mijn arm en mooi Nederland, eens zo’n lichtend voorbeeld voor Europa en van verdraagzaamheid, een loyale en consistente bondgenoot van de NATO,

Nederland, QUO VADIS ?

Het wordt tijd voor een kentering ten goede.

Ton Welter

www.coalitionfordefense.com

Versterking van de Krijgsmacht meer dan ooit gewenst

         

 Enige tijd geleden sprak oud Minister President en huidige Minister van Staat drs. R. Lubbers, over kernwapens als over die ‘ malle dingen ‘ die in Woensdrecht zijn opgeslagen, alsof het een relikwie betrof uit een lang vervlogen tijdperk. Dat hij zich daarbij schuldig maakte aan de onthulling van een Staatsgeheim, laten wij maar voor wat het is, immers dit ‘ Staatsgeheim’ was bij het brede publiek genoegzaam bekend.

Deze nu verouderde tactische nucleaire wapens werden daar in het heetst van de Koude oorlog opgeslagen ter verdediging van het NATO verdragsgebied tegen een mogelijke aanval vanuit de Sovjet-Unie. U herinnert u zich nog de honderdduizenden demonstranten op het Malieveld die zich keerden tegen de plaatsing van de Pershing II , in het kader van het zgn. ‘ NATO dubbel besluit.’
De inning van het ‘Vredesdividend‘ heeft sinds de jaren 90 geleid tot enorme bezuinigingen en inkrimpingen van de conventionele NATO strijdmachten in Europa, de terugtrekking van ruim 300.000 Amerikaanse troepen uit Europa en tot de afbraak en vernietiging van het indrukwekkende kernwapenarsenaal van de voormalige Sovjet-Unie en die van de Verenigde Staten. Peace in our Time, for ever.

Kernwapens de wereld uit? Niets lijkt wat het is, niets is wat het lijkt: kernwapens zijn namelijk nadrukkelijk terug op de agenda van wereldleiders.

Jonathan Holslag wijst in zijn artikel ‘ Kernkop Kim nu riskanter dan ooit’ in het NRC van 15 januari jl. op het feit dat de kernwapenakkoorden uit de Koude Oorlog onder druk staan. Het ABM verdrag ( Anti Ballistic Missiles Treaty) uit de jaren tachtig is door Amerika eenzijdig opgezegd, China heeft lange - afstand Ballistic Missiles - met ieder 3-10 kernkoppen – in gebruik, Rusland is met een indrukwekkende vernieuwing van zijn Strategische Nucleaire Strijdmacht bezig, terwijl het aantal landen dat inmiddels over kernwapens ondanks het non -proliferatie verdrag over kernwapens beschikt, aanzienlijk is toegenomen. Of de afspraken met Iran op termijn ook houdbaar blijken valt nog te bezien.
Het grote gevaar - zo merkt Jonathan Holslag terecht op- is niet alleen de verspreiding van dit wapentuig, het grote gevaar ligt in het feit dat vooral instabiele landen nu over deze wapens beschikken. Een druk op de knop is dichterbij dan ooit.

Denkt u nu alstublieft niet dat dit een ‘ ver weg van mijn bed show is.’

Ten eerste kent de explosie van een atoom-, of waterstofbom geen grenzen, verspreiding van fall -out is een wereldwijd probleem. Ten tweede is inzet in Europa van tactische nucleaire wapens sinds Putins nieuwste militaire doctrine van 31 december 2015 een reële mogelijkheid.
De heer Putin houdt met zijn ‘ snap exercises’ - waarbij hij op een ‘ alert notice ‘ van 24 uur 150.000 militairen binnen drie dagen over een afstand van 3.000 km verplaatst- wel degelijk rekening met een gewapend conflict en breidt tegelijkertijd zijn arsenaal tactische nucleaire wapens uit. De NATO heeft vorig najaar als antwoord een internationale oefening gehouden met 36.000 manschappen, honderden oorlogsschepen, vliegtuigen, helikopters, pantservoertuigen en tanks aan de Zuidflank van het NATO Verdragsgebied en in Noordwest Europa, met als belangrijkste oefenterrein de Baltische Staten. Tsaar Putin kon na deze show of weakness waarschijnlijk nauwelijks een glimlach onderdrukken, gezien het feit dat de NATO voor deze oefening maar liefst 6 maanden voorbereidingstijd nodig had. Niet bepaald ‘ snap’ !

De betekenis van deze NATO oefening is nooit gedeeld met het brede publiek maar binnen Europese politieke en diplomatieke kringen maar al te goed bekend: mocht Putin een - niet denkbeeldige- militaire aanval op de Baltische Staten plegen, voorafgegaan door zijn ‘ Hybride Oorlogvoering ’ zoals vastgelegd in zijn Gerasimov doctrine van 1 december 2014, dan zullen Europese troepen slechts 72 uur kunnen standhouden, hopelijk voldoende tijd voor Amerika om Europa te voor de derde keer binnen 100 jaar, te hulp te snellen.

 
Voorbeeld: onze Apache-helikopters, het enige overgebleven antwoord op de 6000 tanks die Moskou in productie heeft, hebben voor vier uur munitie. Daarna is het voor de resterende 5800 tanks nog 4 uur rijden naar Warschau.
Daarin ligt nu de grootste dreiging voor inzet van nucleaire wapens in Europa : de conventionele militaire strijdmacht die de Europese landen ‘ te velde’ kunnen brengen tegen een mogelijke Russische aanval is zodanig beperkt, - afgezien van de politieke wil van de Europese leiders om zich überhaupt te weer te stellen- dat daardoor de ‘ atoomdrempel ’ in Europa ernstig wordt verlaagd. Inzet door de NATO van tactische nucleaire kernwapens wordt dan een reëel laatste redmiddel ter verdediging van het NATO verdragsgebied.
Ten tijde van de Koude Oorlog was inzet van kernwapens als last resort nauwelijks denkbaar, gezien het feit dat de conventionele trans- Atlantische strijdmachten van de NATO en die van de Sovjet -Unie elkaar min of meer in evenwicht hielden. Er was sprake van een gebalanceerde escalatieladder, die het voor beide partijen onaantrekkelijk maakte maar te denken aan een conventioneel conflict dat kon uitmonden in een nucleaire holocaust. Van enige balans is nu echter geen sprake meer. Europa kan geen vuist meer maken tegen het Rusland van de heer Putin.

Het is niets voor niets dat sinds de NATO- top in Wales, in september 2014, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Polen, de Baltische Staten en België – dat de komende jaren € 9,2 Miljard gaat investeren in haar krijgsmacht- hun defensiebudget in sneltreinvaart op 2% van het BNP brengen. Nederland steekt daar schraal bij af met haar percentage van 1,08%.
Het is van het grootste belang dat de Europese landen hun verantwoordelijkheid nemen en geen free rider spelen onder de paraplu van de Verenigde Staten.
Immers alleen overtuigende inzetbaarheid en voortgangsvermogen van conventionele NATO strijdkrachten en vooral politieke eendrachtige wilskracht, houden Moskou in bedwang.

De huidige Nederlandse regering daarentegen wil deze realiteit niet onder ogen zien, beperkt zich tot het symbolisch verminderen van desastreuze bezuinigingen op het defensiebudget en is op dit moment te druk met het EU voorzitterschap.
Dat zet onze geloofwaardigheid en de veiligheid van Europa ernstig onder druk. Immers, alleen met een evenredige bijdrage aan de lasten kunnen we ook van de lusten van onze collectieve verdediging blijven genieten.

Ton Welter

Coalition For Defense

Huisje, boompje, beestje

Elkaar de schuld geven- Amerika- Rusland- het Midden Oosten- ISIS- de rijke Arabische Staten met een Saoedi -Arabië die wereldwijd haar Staatsgodsdienst – het Wahabisme – verbreidt, financiert en militair ingrijpt ( Jemen) ; het heeft allemaal zo weinig zin, als je je realiseert dat deze partijen niet werkelijk bereid zijn tot het pacificeren van alle oorlogen 

( Syrië, Irak, Afghanistan, Ukraine) , doch slechts gericht zijn op het behoud van militaire, economische (olie) en – geopolitieke- macht.
Daar helpt geen debat, geen argument tegen, zolang eigenbelang voorop blijft staan, dat is al zo oud als de Mensheid.

Het heeft nog minder zin te treuren over de afbraak van de Nederlandse Krijgsmacht, dat heeft het Nederlandse Volk aan zich zelf te wijten, door te kiezen voor politieke partijen die die afbraak al 20 jaar lang voorstaan, onder het motto van het binnenhalen van het ‘ Vredesdividend’ en een volslagen misplaatst idee dat Europa’s Soft Power oorlog – zeker in Europa- zou kunnen voorkomen. Nog misplaatster was het idee dat Europa’s ‘ Way of Life ‘ , haar democratische en rechtstatelijke instituten, alsmede het behoud van Mensenrechten, een voorbeeld zouden geven aan anders denkenden buiten Europa.

Miljarden mensen op onze planeet willen helemaal geen ‘ Westerse Way of Life’, noch willen zij een staatsinrichting met dito vrijheden zoals in Europa. Zij willen veeleer leven zonder die Westerse invloeden, zij willen leven naar hun eigen aard, tradities en cultuur.

En aan Mensenrechten hebben veel van die landen geen boodschap. ( China bijv.)

Dat zal Europa in de eerst plaats moeten inzien en accepteren. Hooguit een samenleven op basis van economische belangen zou mogelijk kunnen zijn, dat is al moeilijk genoeg.

Laten wij dus die hoog gestemde aspiraties nu achter ons, en ons richten op ‘ ons ‘ Europa en dus Nederland. Eerst het boompje bij het beestje – en de (achter) tuin houden, daar hebben wij de handen al vol aan. Niet wijzen naar het verleden maar kijken naar de toekomst, een horizon dus, met een gemeenschappelijk doel: vrede, veiligheid, stabiliteit en welvaart behouden in en zo mogelijk rondom Europa. Leiderschap, visie en durf hebben Nederland en Europa nodig ‘ om te houden wat we hebben’.

Europa dus ‘ militair op orde ‘, want wij kunnen nog geen vuist in een boterzacht pakje roomboter slaan.

Al eerder heb ik geschreven dat The winds of War over Europa waaien, dat was te voorzichtig: Europa is al in oorlog: nog niet ‘ A War among Nations’ maar ‘ A War amongst the People’, maar wij raken heel dicht in de buurt van ‘ A War among Nations.’ Dat kan zomaar gebeuren, a narrow escape was het neerhalen door NATO bondgenoot Turkije van een Russische jachtbommenwerper boven haar grondgebied, hoe minimaal dat stukje grond ook was.

Europa is aan het desintegreren, zowel P.M.Cameron – die geforceerd wordt tot een BREXIT- lees the Daily Telegraph van zondagmorgen, 6 december 2015, – Bundeskanzler Angela Merckel die zowel binnen haar eigen Duitsland als binnen Europa steeds meer steun verliest en President François Hollande wiens sociaal democratische partij slechts 30% van de stemmen heeft, – het Front National komt volgens de eerste peilingen bij de regionale verkiezingen van vandaag op 40% – een desintegratie van Europa speelt zowel Poetin als ISIS in de kaart. Immers het hart van Europa : het V.K., Duitsland en Frankrijk raken in onbalans, ja wellicht moeten wij wel spreken over een zekere mate van radeloosheid binnen die regeringen.

Wij weten allemaal waar radeloosheid toe leidt : verkramptheid, redeloosheid, met als consequentie rampspoed.

Dus : terug naar huisje, boompje, beestje. Nederland zal zijn Krijgsmacht krachtig moeten heropbouwen, willen wij aan de existentiële crisis waar Europa voor staat, zowel in militair, als in economisch en financieel opzicht, het hoofd kunnen bieden. Immers zonder veiligheid en stabiliteit is een welvarende economie – in feite de enige werkelijke basis van Europa – onmogelijk.

Dat de PvdA zich binnen de regering zich nog steeds verzet tegen actieve deelname van de Krijgsmacht in Syrië wordt gemotiveerd door een drogreden: gemotiveerd door het
‘ gebrek aan een ‘ Strategie’. De werkelijke reden is dat onze Krijgsmacht niet in staat is om meer F-16’s , manschappen, materieel, logistiek, in te zetten. En dan heb ik het nog niet over de nauwelijks inzetbare Kon Landmacht en Kon Marine.

Het kan gewoon niet meer, de CAN DO mentaliteit is uitgehold, versleten, uitgeput, wegens de afbraak van onze Krijgsmacht. De 11 nu operationele F-16’s , hopeloos verouderd en de dagen zat na ruim 36 jaar, is het maximum wat Nederland kan inzetten. Afgezien van het tekort aan ervaren en opgeleide vliegers.

Als er dan werkelijk ‘ stront aan de knikker komt’ , dan moeten wij ons kunnen verdedigen, immers wij willen toch geen ISIS en /of Poetin in onze achtertuin ? Of laten we ons als idealistische lammeren naar de slachtbank leiden ? Liever niet, maar helaas we hebben te weinig middelen en mankracht.

Dat zou de PvdA moeten bekennen, en daarmede de gehele regering van onze Premier, daargelaten de opstelling van partijen als de SP en de PVV. Dat behoort de boodschap te zijn aan het Nederlandse Volk, die zich terecht steeds meer zorgen maakt. Moed tonen en de ernst van de situatie aan de kiezers uitleggen en daardoor gemotiveerd, overtuigend besluiten tot een krachtige herbewapening van onze Krijgsmacht , zodat wij als loyale NATO bondgenoot , risico nemende met inzet van eigen leven, staan voor het behoud van Nederland en Europa, want wij moeten weer in staat en bereid zijn om te vechten, zoals de Commandant van de Kon Landmacht Lt. Generaal Mart de Kruif al eerder in zijn laatste interview het Nederlandse Volk liet weten.

6 december 2015
Ton Welter

De Kracht van Europa

                               

Doorstaat het huidige Europa de vergelijking met de ondergang van het 1000 jarige Romeinse Rijk ? Ten onder gegaan aan politieke inertie, gebrek aan leiderschap, decadentie, narcisme, chaos, moreel verval, militair onvermogen en de instroom van ‘ Barbaren’ als gevolg van de grote Volksverhuizing rond 400 n.chr.
Krachteloos ging het Romeinse Rijk ten onder omdat zij niet meer in staat en bereid was haar waarden, instituties, cultuur te verdedigen tegen de gevaren die aan haar buitengrenzen opdoemden, gevaren die zich ook steeds meer van binnenuit manifesteerden in het Romeinse Rijk zelf.

Het lijkt wel of het Europa van de 21e eeuw in dezelfde situatie verkeert, zij het dat Europa nu tevens een speelbal is geworden van geopolitieke ontwikkelingen, veroorzaakt door de machts,- en economische politiek van mogendheden als de USA, Rusland en China. Door de onderlinge economische en financiële verwevenheid als gevolg van de globalisering weet Europa op dit schaakbord haar pionnen niet te positioneren. De wereldwijde demografische ontwikkelingen maken de situatie voor Europa nog complexer.

De roep vanuit de samenleving - zowel vanuit Nederland als vanuit geheel de Europese Unie- , om leiderschap, visie en durf , klinkt steeds luider.

Angst, onzekerheid, verwarring, het dreigende verlies van de eigen identiteit - 

‘ Give me back my country’- economische en financiële neergang, hebben geleid tot grote onrust en ontevredenheid onder de bevolking. Populistische leiders zowel in Nederland als in landen als Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, de Scandinavische landen, Oostenrijk, Hongarije, spelen daar feilloos op in. Hun aanwas onder de kiezers groeit schrikbarend tot ontsteltenis van de heersende politieke elite.

Door het gebrek aan leiderschap, visie en durf van de huidige Europese leiders, het niet willen nemen van een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid, weet Europa geen adequaat antwoord op de crises waarmee zij wordt geconfronteerd: zowel in militair opzicht, als in economisch, financieel en humanitair opzicht. De Volksverhuizing waar Europa in alle openheid nu mee wordt geconfronteerd, diende zich al 20 jaar geleden aan. Europa heeft zich hier van afgekeerd, de aanpak daarvan overlatend aan de grenslanden van de Europese Unie. Aarzelend wordt deze crisis nu opgepakt, echter het is te laat, de chaos is niet meer in te dammen, zo lijkt het op dit moment.

Gaat Europa dan na ruim twee eeuwen van lichtend voorbeeld aan de wereld, nu aan de genoemde crises en interne gebreken ten onder ?

De kracht en weerbaarheid van iedere samenleving ligt in de middenklasse. In Nederland, zoals in elk ander Europees land, draait de economie op het Midden-, en Klein Bedrijf. Innovatiekracht, creativiteit, introductie van nieuwe technologische producten, werving van nieuwe werknemers, export naar het buitenland, gerichte vakopleidingen, Kennisinstituten, ‘ excellente’ universitaire opleidingen, IT ondernemingen , zij allen kunnen borg staan voor het herstel van een krachtige economie. De middenklasse van onze samenleving draagt daaraan van harte bij.
Echter deze middenklasse dreigt steeds meer af te zinken naar de onderste laag van de bevolking, een ontwikkeling die zich in alle Westerse landen, Amerika inclusief, voordoet. Mede daardoor laat deze middenklasse zich misleiden, zo niet ophitsen, door populistische politici.

Een natie bestaat echter niet bij gratie van een goed draaiende economie en dito financiën. Bovenal bestaat een natie - en dat geldt voor heel Europa- door behoud van haar intrinsieke waarden, normen, Rechtstatelijke instituten, het waarborgen van Rechtszekerheid, haar identiteit, saamhorigheid, haar Joods-Christelijke grondvesten, afgeleid van die van het Romeinse Rijk.

Als geen ander voelt de middenklasse - en vooral de onderste klasse van de samenleving - zich daarin bedreigd. Men heeft geen vertrouwen meer in onze ‘ values’ , heeft het vertrouwen verloren in de politieke elite, de houding van het grote bedrijfsleven en de financiële wereld. Angstig, onzeker, ja zelfs verbitterd, sluit men zich af, houvast en bescherming zoekend in haar eigen kring, die hun veelal hun angsten, ontevredenheid en onzekerheid versterken. Dit gevoel, die emotie, spreidt zich als een olievlek uit door de Europese samenleving. Zodanig zelfs dat men niet meer bereid is op te staan om onze waarden en normen, onze ‘ Way of Life’ te verdedigen.

Paradise Lost ?

Onheilspellend, maar Europa gaat niet ten onder.

Europa heeft nog steeds die enorme innovatieve kracht, het grootste aantal gerenommeerde universiteiten, is op IT gebied , Kennis instituten, zeer vooruitstrevend, is met zijn ruim 500 miljoen inwoners de grootse economische nacht ter wereld, heeft een beschaving en - democratische- ontwikkeling van vele eeuwen achter zich, waaraan niet - Europese landen een voorbeeld kunnen nemen. Het Europese model van Soft Power, gekoppeld met Hard Power, geeft Europa toekomst.

Nederland behoort zelfs tot de 5 rijkste en meest tevreden, gelukkige landen ter wereld, is het 2e rijkste land van de EU, de 7e exportnatie ter wereld, de 16e economische macht ter wereld. Met Nederland is Europa een Reus in vele opzichten. 

Maar je zou bijna zeggen : een Reus op lemen voeten ?

Waar het aan ontbreekt in Europa is zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen, visie voor de toekomst, moed en leiderschap. Dat geldt niet alleen voor onze Europese Leiders, dat geldt ook voor ons zelf als burgers. Ook wij als burgers hebben de verantwoordelijkheid te nemen voor ons bestaan, voor onze kinderen en kleinkinderen. Ook wij dienen op te staan om onze “ Way of Life’ te verdedigen. Daar ligt in de eerste plaats een taak voor onze regering en de Europese leiders. Het besef bijbrengen door een duidelijke en inspirerende boodschap aan de bevolking te richten, dat ons Paradijs Europa niet onbezorgd van haar nu 70 jarige vrede zorgeloos kan blijven genieten. Dat het ons allen waard is om voor ons Paradijs sterk te blijven staan.

In dat verband verwijs ik ook graag naar het artikel van professor Jonathan Holslag van 26 oktober jl. op NRC.nl waarin hij oproept tot BURGERSCHAP, onder de titel : ‘ Laten we weer in onze eigen Westerse Waarden geloven ‘.

Zeer zeker hoort daarbij een krachtige en inzetbare Defensie, die zowel voor onze interne als externe veiligheid borg staat. Ook daar schort het aan. Het Europese deel van de NATO is zonder de militaire macht van de Verenigde Staten niet in staat zich te verdedigen tegen de dreigingen waarmee Europa wordt geconfronteerd. Amerika betaalt ruim 75% van het totale NATO budget. Dat moet veranderen. Amerika kan zich dat in financieel opzicht niet meer veroorloven.

Ook hieraan zullen wij als bevolking een veel grotere bijdrage moeten verlenen, door ons defensiebudget significant en structureel te verhogen. Dat besef begint nu ook heel langzaam onder de bevolking door te dringen, echter in daadkracht nog niet in Politiek Den Haag.
Europa gaat niet ten onder zoals het Romeinse Keizerrijk. Europa heeft te veel interne kracht om ten onder te gaan. Vermits wij maar de hand aan de spade slaan, zoals President John F. Kennedy tijdens zijn inauguratie rede uitsprak op 20 januari 1961 :

‘ Ask not what your country can do for you, ask what you can do four country’.
Eemnes, 26 oktober 2015

Ton Welter