Het gevaar van een existentiële en economische crisis is dat veel zaken onbelangrijk lijken. Een parlementaire democratie geconfronteerd met zo'n crisis houdt zich uitsluitend bezig met haar bestaanszekerheid, Cash is King. De toekomst is ver weg, het gaat om het hier en nu.
Onze democratie heeft daarnaast te maken met de waan van de dag op de paar vierkante kilometers rondom het Binnenhof. Daar worden vooral politieke problemen imaginair opgelost – het land moet geregeerd worden – urgente maatschappelijke vraagstukken worden vooruit geschoven. Pers en politici houden elkaar in een verstikkende wurggreep in hun strijd om de kiezers. Alles dat zich buiten Den Haag afspeelt, verliest aan politieke relevantie evenredig aan de afstand tot het Haagse epicentrum.
Een politiek systeem behoort echter meer te doen dan slechts reageren. Juist in de huidige crisis dient de vraag gesteld te worden, of er geen besluiten genomen worden waar men later spijt van krijgt. Het gaat immers om het collectieve belang èn om het voortbestaan van de natie op langere termijn. In een parlementaire democratie dient structureel ruimte gecreëerd te worden voor reflectie om ondoordachte dadendrang binnen de perken te houden.
Het optreden van de huidige Tweede Kamer en kabinet getuigt van een eenzijdige preoccupatie met de overheidsfinanciën. Aandacht daarvoor is terecht, een hoog financieringstekort én hoge staatsschuld zijn ontegenzeggelijk nadelig voor de economische gezondheid van ons land op langere termijn.
Wii zien echter dat de Tweede Kamer en het kabinet het financieringstekort dempen door op andere terreinen ernstige tekorten te laten ontstaan, gedreven door hun eenzijdige gerichtheid op de heilige
3%-norm. Dit bezuinigingsautomatisme is een zich self fullfiling, oncontroleerbaar proces geworden, dat zich kenmerkt door de drang snel maatregelen te nemen én een volkomen gebrek aan inzicht in oorzaak en gevolg. Van een afgewogen beleid, monitoring en evaluatie is geen sprake meer. Lange termijn is niet aan de orde, toekomstgerichtheid al helemaal niet. Regeren is verworden tot een repetitief proces: bezuinigen, tegenvallende resultaten, nog meer bezuinigen. Dit proces stopt pas als er niets meer te bezuinigen valt.
Een schrikbarend voorbeeld daarvan is de huidige toestand van onze krijgsmacht. Die is sinds mei 1940 niet zo belabberd geweest. Velen zullen echter de inmiddels salonfähige waarheid-als-een-koe aanhangen: “Wat moet een klein land als het onze met zo'n grote, dure krijgsmacht?”
Dat zijn twee onjuistheden in één zin.
Ons land is weliswaar in inwonertal en oppervlakte klein, maar in economische termen juist groot. Nederland is de 9e exportnatie ter wereld, 16e economie ter wereld en de derde investeerder wereldwijd. Onze krijgsmacht daarentegen is niet groot, noch duur; zij staat in geen enkele verhouding tot de hoogte van ons BNP én de wereldwijde economische belangen die wij voor het behoud van onze welvaart dienen te beschermen. Onze krijgsmacht is inmiddels zo weg bezuinigd, dat hij tot bijna niets meer in staat is.
Er staan geen vijandelijke hordes voor onze landsgrenzen, dat is juist. Aan de grenzen van de NAVO - zie Turkije- nemen echter geweld en oorlogsdreiging met de dag toe.
Dààr liggen onze grenzen. Veiligheidsanalyses van internationale gezaghebbende onderzoeksinstituten tonen aan, dat de wereldwijde veiligheidssituatie in hoge mate door onvoorspelbaarheid wordt beheerst.
Nederland sluit zijn ogen hiervoor door gebrek aan realiteitszin.
Een aantal zich nu aftekenende dreigingen voor Nederland op een rij :
- èèn Iraanse onderzeeër in de Straat van Hormuz blokkeert de olietoevoer naar Europa en vormt daardoor een directe bedreiging voor het voortbestaan van Nederlands’ economie en welvaart,
- èèn ballistische raket afgevuurd door Hezbollah op Turkije brengt Turkije en daarmede de NAVO en Nederland in staat van oorlog,
- èèn van de door Rusland onlangs geleverde ballistische raketten aan Syrië, afgevuurd op de Golan hoogte, zal Israël niet onbeantwoord laten. NAVO bondgenoot Amerika zal Israël niet in de kou laten staan, daarmede dreigt een rechtsreeks militair conflict tussen Rusland en de NAVO,
- èèn bombardement door Israël op de Iraanse nucleaire installaties zal tot een onvoorspelbare
militaire explosie kunnen leiden in het Midden Oosten waarin de NAVO kan worden betrokken,
- de wapenwedloop in het Verre Oosten leidt daar tot toenemende militaire spanningen, blokkade door de Chinese marine van de sealanes naar Europa, zal de Nederlandse economische belangen op zijn minst ernstig kunnen schaden.
Door de deplorabele staat van zijn krijgsmacht is Nederland niet in staat aan de NAVO een krachtige bijdrage te leveren om aan deze dreigingen het hoofd te bieden.
De bezuinigingen op Defensie gedurende de laatste twee decennia zullen zich vertalen in een veiligheidstekort van vele tientallen miljarden Euro's in de nabije toekomst en brengt onze welvaart in gevaar.
Als deze crisis iets duidelijk maakt, is dat de reflexmatige, ondoordachte bezuinigen uit het verleden een garantie bieden op rampen in de toekomst. Regeren is vooruitzien.
Ton Welter, oud officier der Koninklijke Marine en ondernemer
Drs. P.P. De Waal, bestuurskundige
Geen opmerkingen:
Een reactie posten