Si vis pacem, para Bellum

Realpolitik is cynisch, gericht op puur eigen belang, daar getuigt de zwalkende houding van zowel Amerika als de Europese Unie van. Mensenrechten,’ the responsibility to protect ‘ zijn prachtige, loze woorden, economisch gewin is echter leidend.
Deze idealen, bekrachtigd door de VN, vormen een heel dun vliesje van ‘ beschaving’ als het aankomt op eigen belang en overleven.

De inzet van luchtstrijdkrachten boven Syrië en Irak is een doekje voor het bloeden, immers zo zullen zo min mogelijk bodybags naar huis worden gestuurd; met deze ‘ containment policy’ wordt niets bereikt, uitstel van executie. Echt ingrijpen vraagt inzet van landstrijdkrachten, en een Marschall plan voor het Midden Oosten, want armoe en onderdrukking zijn de ware roots of this evil. Dat ingrijpen zou in de eerste plaats de verantwoordelijkheid moeten zijn voor de in rijkdom verzwelgende Arabische Staten, maar zo’n ingrijpen is niet in hun belang, voor hun geldt het adagium‘ divida et impera,’ om zodoende hun eigen corrupte regimes in stand te houden. Deze Staten liggen achterover en laten Amerika de kastanjes uit het vuur halen.
Voor Amerika geldt echter een korte termijn belang: veiligstellen van de olievelden totdat zij binnen enkele jaren geheel energy self supporting zijn, dan zullen zij hun handen geheel terug trekken van dit strijdperk. Met uitzondering van Israel: door hun machtige Joodse lobbygroepen– en hun immense financiële belangen- zal Amerika nog zeker het komende decennium Israël blijven (onder) steunen, maar ook de macht van deze lobbygroepen neemt langzamerhand af.

Wij staan nog maar aan het begin van een immens militair, humanitair en economisch drama in het Midden Oosten, dat zijn weerga niet zal kennen in de Wereldgeschiedenis en dat zijn impact zal hebben, wereldwijd; al zou het alleen maar zijn door een dramatische koersdaling op de Effectenbeurzen, met desastreuze economische gevolgen voor onze welvaart.
Er wordt gesproken over een nieuwe Koude Oorlog, ik voorspel dat er daarnaast een Polair Koude Economische Periode zal aanbreken, die tot nog dramatischer gevolgen zal leiden.

Europa, lam geslagen door decennia van afbraak op Defensie, is niet in staat een vuist te maken, met een appeasement policy probeert zij het vege lijf te redden, om er tenminste voor te zorgen dat haar energiebehoefte gedekt moge blijven.
Dat is echter hoogst twijfelachtig als groeperingen als IS(IS) de olievelden in hun bezit hebben. Zwakke Europese en Nederlandse leiders, die hun verantwoordelijkheid bewust niet namen door in de eerste plaats hun verantwoordelijkheid te nemen voor handhaving van vrede en veiligheid in Europa voor nu en komende generaties, hebben in hun zucht naar stemmenwinst van de kiezers, op ergerlijke wijze verzaakt.

Defensie was een non-issue in het Europa van de 21e eeuw.
Zij hebben niet geleid, zij hebben zich laten leiden door de wensen van hun verwende en egocentrische kiezers.

Onze 21e eeuwse Czar Putin is intensief bezig om aan de grenzen van het Europese NATO verdragsgebied te knagen door het creëren van non governernmental States, om op zijn minst instabiliteit in het Europese NATO territorium te veroorzaken.Na de Krim, Ukraïne, Transnistria en Moldavië, zullen de Baltische Staten zijn volgende doelwit zijn in zijn streven het Groot Russische Rijk van zijn Tsjaristische voorgangers in ere te herstellen.
De pers is ten onrechte op dit moment geheel gefixeerd op het Midden Oosten; Putin gaat in stilte onverdroten voort met zijn machtspolitiek in Europa: het gevaar voor Europa ligt nog veel dichter bij huis.
Willens en wetens, hebben Europese en Nederlandse politici deze ontwikkelingen die al jaren lang voorspeld zijn in doorwrochte en gezaghebbende studies, niet onder ogen willen zien, immers het voeren van Low Politics, daar werf je stemmen mee, en dus macht.

High Politics met Defensie als eerste prioriteit, is niet populair, kost geld, Defensie past niet in onze pacifistische, idealistische, wereldvreemde Europese droom van Soft Power.
Soft Power heeft echter geen kracht zonder Hard Power, dat wisten de Amerikanen al in de 19e eeuw, zij voerden niet voor niets toen al de politiek van ‘ the carrot and te stick’: wie niet horen wil, moet voelen.
Blinde fixatie op het financieringstekort en het ongebreidelde vrije markt kapitalisme – het Gouden Kalf van de laatste vier decennia- zijn mede de oorzaak van deze rampzalige situatie, die geleid heeft tot de afbraak van de Europese welvaart staat, toenemende sociale spanningen en ongelijkheid, het kwijnende bestaan van de middenklasse, het verdwijnen van solidariteit, en het verloren gegane besef voor het nemen van verantwoordeijkheid in het algemeen belang.
De negatieve houding jegens het in stand houden van een verantwoord defensiebudget is daar een exponent van, immers in dit ‘ Ik’ tijdperk geldt ‘ Cash is King.’

Maar een volk leeft niet bij brood alleen.

Welnu, Europa zal zich schrap moeten zetten, want voelen, dat zullen wij, vroeg of laat.

Ton Welter

President Coalition For Defense