Hopelijk heeft u deze film gezien, een rampenfilm die gaat over een vissersboot in de Atlantische Oceaan op zoek naar nieuwe vissersgronden om na een overvloedige vangst weer huiswaarts te keren. Tijdens deze zoektocht wordt de bemanning overvallen door een combinatie van 4 verschillende orkanen die zich samenbundelen tot ' The Perfect Storm'. Na een wanhopig gevecht tegen deze losgebroken natuurkrachten vergaat het schip met man en muis.
Zo zijn wij ook bezig met ons dagelijks bestaan, hard werkend om ons gezin te onderhouden en de rekeningen te kunnen betalen aan het eind van de maand.
Wij volgen de verontrustende berichten wel in de krant en op de TV, maar hebben ons hoofd meer bij de dagelijkse beslommeringen, de lente die nadert en feestjes met kinderen en vrienden. Ons bestaan is al moeilijk genoeg, de crisisjaren hebben er hard in gehakt en alle mooie verhalen van onze politici dat het economisch weer beter gaat met Nederland, merken wij nog niet in onze portemonnee. Het idee dat Europa en daarmee Nederland bedreigd wordt, gaat er bij ons nog niet echt in. Wij hebben al zo lang vrede, oorlog hebben wij afgeschaft.
Wij wel, maar die anderen niet.
Want die Perfect Storm die Europa nadert , komt steeds meer naderbij. Bleef het maar bij een storm, dan valt dat nog te behappen, maar helaas, er steken gelijktijdig meerdere stormen op, zich samenbundelend tot The Perfect Storm.
De eerste storm is al een tijdje duidelijk voelbaar : de schrikbarende toename van de armoede, werkloosheid en uitzichtloosheid van het bestaan van grote groepen (jonge) mensen, vooral in de landen van Zuid Europa. Met als gevolg grote onvrede en sociale onrust in die landen. Ook de rijkere landen in het midden en noorden krijgen er steeds meer mee van doen, al was het maar via de immigratiegolf en de aanpassingsproblemen van de jeugd die daarin meekomt. In de meeste van deze landen zie je nu al bewegingen ontstaan die hun voeding vinden in een intuïtief gevoel van onrust, bezorgdheid en zelfs angst. De wurgende tucht van de financiële markten, waarvan de top zich onttrekt aan alle maatschappelijke verantwoordelijkheid en zijn zakken ongegeneerd blijft vullen, wakkert de veenbrand van frustratie en ongenoegen aan. Het is wachten op de eerste windvlagen die aan de storm vooraf gaan.
De Grieken beroepen zich erop democratisch voor verandering te hebben gekozen, maar dat was op valse beloften. Het nieuwe bewind heeft daar straks veel uit te leggen aan zijn opgehitste achterban. Het zal de Europese stabiliteit niet bevorderen. Die komt nog meer in gevaar doordat bijna alle zuidelijke landen, Frankrijk voorop, te laat en te slap hebben gereageerd op de mondialisering van de kapitalistische economie. De as van Duitsland en Frankijk kraakt. Als deze breekt, is de crisis compleet. In veel Europese landen komen er verkiezingen aan. Hoe moeten en kunnen de kiezers het falen van hun leiders repareren? Frustratie leidt meestal tot radicalisering. Europa staat voor grote problemen.
De tweede storm waait als een smeulend vuur (nog) op de achtergrond. Zeer tegen de zin in van de Duitse en Nederlandse regering, en de Duitse centrale bank, heeft de Europese Centrale Bank (ECB) een begin gemaakt met het opkopen van staatsobligaties ter hoogte van 60 miljard Euro per maand. En dat gaat een tijdje door, tot september volgend jaar wordt er 1040 Miljard Euro in de Europese economie gepompt om Europa er weer boven op te helpen. Voor een gewone burger zijn de getallen al lang niet meer te begrijpen. Feitelijk betekent dit dat er geld wordt bijgedrukt dat niet verdiend is, waar niets tegenover staat. De Europese bankpresident hoopt dat zo de haperende motor van de economie van Europa op gang komt. De oorzaken liggen veel dieper. We zijn aan het eind gekomen van tientallen jaren lenen van de toekomst. De wal is het schip aan het keren, want de onvermijdelijke aflossing, en dus krimp is begonnen. Dat gebeurt vooral bij de banken, die hun balansen op orde moeten brengen en bij pensioenfondsen die gedwongen worden op zeker te gaan. Zoals geld lenen inflatie met zich brengt, zo is geld terugnemen deflatie. Japan is er al dertig jaar door gevangen. Ooit keken we met ontzag naar Tokio, nu met meewarigheid. Ons bedreigt precies hetzelfde. Een langjarige stagnatie. Dáárom komt Draghi met zijn geldpomp, maar de uitkomst kan linksom of rechtsom rampzalig zijn. Linksom omdat met zoveel geld niet de economie gaat lopen, maar de inflatie. Duitsland herinnert zich nog steeds hoe de hyperinflatie in de jaren twintig van de vorige eeuw de voorwaarden schiep voor het Derde Rijk. Rechtsom als de economie het niet oppakt. Dan zitten we straks met nog meer miljarden schuld, zonder dat we zijn opgeschoten. En waarom die wanhopige risico’s? Omdat Europa fundamenteel niet evenwichtig is. Het noorden zet al zijn spieren op de trappers, het zuiden laat zich rijden. Het kan zomaar storm worden.
De Grieken beroepen zich erop democratisch voor verandering te hebben gekozen, maar dat was op valse beloften. Het nieuwe bewind heeft daar straks veel uit te leggen aan zijn opgehitste achterban. Het zal de Europese stabiliteit niet bevorderen. Die komt nog meer in gevaar doordat bijna alle zuidelijke landen, Frankrijk voorop, te laat en te slap hebben gereageerd op de mondialisering van de kapitalistische economie. De as van Duitsland en Frankijk kraakt. Als deze breekt, is de crisis compleet. In veel Europese landen komen er verkiezingen aan. Hoe moeten en kunnen de kiezers het falen van hun leiders repareren? Frustratie leidt meestal tot radicalisering. Europa staat voor grote problemen.
De tweede storm waait als een smeulend vuur (nog) op de achtergrond. Zeer tegen de zin in van de Duitse en Nederlandse regering, en de Duitse centrale bank, heeft de Europese Centrale Bank (ECB) een begin gemaakt met het opkopen van staatsobligaties ter hoogte van 60 miljard Euro per maand. En dat gaat een tijdje door, tot september volgend jaar wordt er 1040 Miljard Euro in de Europese economie gepompt om Europa er weer boven op te helpen. Voor een gewone burger zijn de getallen al lang niet meer te begrijpen. Feitelijk betekent dit dat er geld wordt bijgedrukt dat niet verdiend is, waar niets tegenover staat. De Europese bankpresident hoopt dat zo de haperende motor van de economie van Europa op gang komt. De oorzaken liggen veel dieper. We zijn aan het eind gekomen van tientallen jaren lenen van de toekomst. De wal is het schip aan het keren, want de onvermijdelijke aflossing, en dus krimp is begonnen. Dat gebeurt vooral bij de banken, die hun balansen op orde moeten brengen en bij pensioenfondsen die gedwongen worden op zeker te gaan. Zoals geld lenen inflatie met zich brengt, zo is geld terugnemen deflatie. Japan is er al dertig jaar door gevangen. Ooit keken we met ontzag naar Tokio, nu met meewarigheid. Ons bedreigt precies hetzelfde. Een langjarige stagnatie. Dáárom komt Draghi met zijn geldpomp, maar de uitkomst kan linksom of rechtsom rampzalig zijn. Linksom omdat met zoveel geld niet de economie gaat lopen, maar de inflatie. Duitsland herinnert zich nog steeds hoe de hyperinflatie in de jaren twintig van de vorige eeuw de voorwaarden schiep voor het Derde Rijk. Rechtsom als de economie het niet oppakt. Dan zitten we straks met nog meer miljarden schuld, zonder dat we zijn opgeschoten. En waarom die wanhopige risico’s? Omdat Europa fundamenteel niet evenwichtig is. Het noorden zet al zijn spieren op de trappers, het zuiden laat zich rijden. Het kan zomaar storm worden.
De derde storm die op ons toekomt betreft de politiek van de nieuwe Tsjaar van Rusland. De Koude Oorlog is weer terug in Europa. Tsjaar Poetin heeft besloten het Russische Rijk van weleer in volle glorie te herstellen. Wat lijkt zijn politiek eigenlijk sterk op die van Hitler in zijn jaren van opkomst. In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog heeft deze achtereenvolgens allerlei grensgebieden eerst onrustig gemaakt en vervolgens geannexeerd. Door Duitse ingezetenen in die landen ' te beschermen' , door onrust te stoken, door propaganda, en onverbloemde bedreigingen te uiten als hij zijn zin niet kreeg. De grote Europese mogendheden uit die tijd, Frankrijk en Engeland, keken handenwringend toe, niet bij machte Adolf Hitler een halt toe te roepen. Neville Chamberlain, de toenmalige Premier van Engeland, riep juichend bij zijn terugkeer in Londen na zijn bespreking met Hitler " Peace in our time". 'Appeasement ' was immers de oplossing om Hitler in toom te houden. Een paar maanden later brak de Tweede Wereldoorlog uit, door de Duitse inval in Polen. Kijk naar Georgië, kijk naar de Krim, naar het oosten van Oekraïne. Straks misschien de Baltische staten, Estland, Letland en Litouwen. Opstootjes. Grensconflicten. Zogenaamde separatisten die dan weer referenda eisen, dan weer aansluiting zoeken van hun provincie bij Rusland. . De ‘groene mannetjes' die onverhoeds te voorschijn komen en die later niet anders dan Russische militairen blijken te zijn, de konvooien ‘humanitaire hulp ' die gecamoufleerde militaire transporten zijn. Waar kennen we het toch allemaal van? Of hadden we het zo graag willen vergeten?
Putin zorgt daar in ieder geval niet voor: hij overwoog zelfs ten tijde van de overname van de Krim zijn Kernwapens op scherp te zetten.
Zijn we er klaar voor als straks de wind opsteekt? We voerden sancties in en stuurden wat militaire hulp. Niet te veel om niet te escaleren. Maar durven wij werkelijk ‘nee’ te zeggen en de gevolgen daarvan onder ogen te zien? De NAVO doet dapper met een nieuwe Flitsmacht van 30.000 man, maar om die in te zetten moeten 28 NAVO landen instemmen. Zoveel ruimte is er niet als de storm komt. Intussen is de Nederlandse krijgsmacht suf bezuinigd en ontdaan van bijna al zijn tanden. Nederland is niet het enige westerse land dat zijn welvaart belangrijker vindt dan zijn veiligheid. En in het Kremlin kunnen ze heel goed kijken en conclusies trekken.
En dan tot slot de vierde storm: ISI, ISIS, ISIL, of Daesch, de moordenaarsbende die een nieuw Islamitisch wereldrijk wil stichten. Zich uitbreidend van het land van Mesopotamië, naar Egypte - de Sinai - , Libië, en dat zich nu bevindt op nog geen 100 km van Sicilië , minder dan de helft van de afstand tussen Groningen en Maastricht. Nee, ISIS is zelfs al in Europa, zij is al onder ons. De recente aanslagen in Parijs en Kopenhagen getuigen daarvan. Er zullen er ongetwijfeld nog meer komen. Onze INTERNE veiligheid loopt gevaar. De middelen om te ontregelen zijn zo gemakkelijk beschikbaar voor relatief kleine groeperingen. Cyber, drones, er zijn zoveel technieken om met betrekkelijk weinig middelen maximale terreur en paniek te veroorzaken. In het noorden van Afrika en in het Midden Oosten is het al niet meer te houden. Honderdduizenden mensen staan klaar om de overtocht naar Europa te maken in de hoop een veilig toevluchtsoord te vinden. Kunnen wij dat bieden? Willen wij dat bieden? Gaan zoveel vluchtelingen niet nog meer het evenwicht verstoren? De wereld beneden Europa is totaal uit balans. De wind wakkert aan. Wanneer gaat het stormen?
A Perfect Storm komt naderbij. Krachtig optreden is dringend nodig, wil Europa ook aan de komende generaties een veilige haven bieden.
Wordt wakker! Dat geldt ook voor Nederland.
Verstevig, om te beginnen, onze veiligheid.
Versterk Defensie.
Toon vastberadenheid en leiderschap.
Denk aan vroeger, de ouderen hebben het nog zelf meegemaakt.
Ja en Winston Churchill was een groot leider. Maar toen hij kwam, was de storm al losgebarsten.
Eemnes, 21 maart 2015,
Ton Welter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten