woensdag 3 september 2014

De oorlog in de 21e eeuw

                                  
Al enige tijd zoemen er in de pers nieuwe buzzwords:

High Politics versus Low Politics, Soft Power versus Hard Power, 
Symmetrische oorlogsvoering versus a-Symmetrische oorlogsvoering, Value based versus Interest based en Information Operations.

Termen die wij in de 20e eeuw niet kenden, behoudens die van propaganda. Nieuwe begrippen die aantonen hoe complex en verweven onze geglobaliseerde wereld in de 21e eeuw is geworden, termen, die factoren benoemen welke (in) direct van invloed zijn op de vrede, veiligheid en stabiliteit in onze hedendaagse klein geworden wereld.
High Politics betreft de soevereiniteit en de veiligheid van de Staat, Defensie, en Inlichtingendiensten, Low Politics betreft het welzijn en de welvaart van de bevolking.
In democratieën werkt dit mechanisme als volgt: als er geen existentiële dreiging is, ligt de hoofdprioriteit op low politics, pas als er een existentiële dreiging is, wordt high politics de eerste prioriteit.
Dit mechanisme werkt fnuikend voor politici, immers het handhaven van de veiligheid van de Staat betreft hun eerste verantwoordelijkheid, deze wordt echter in tijden van betrekkelijke vrede ondergeschikt gemaakt aan low politics.

Het voeren van High Politics , nl. het waarborgen van de veiligheid van de Staat in al zijn facetten, was in de afgelopen decennia niet opportuun, er zou in Europa nooit meer oorlog komen, Defensie is geen populair thema, daar werf je geen stemmen mee. In een democratische samenleving is politieke macht gebaseerd op de meerderheid van de stemmen. Het waarborgen van de veiligheid van de Staat is een abstract begrip, koopkrachtverhoging is concreet, daar werf je wèl kiezers mee.
Deze fixatie van politici op het voeren van Low Politics heeft Europa gebracht in de machteloze en weerloze situatie waar zij nu in verkeert.
Europa dacht met zijn politiek van Soft Power dat in het verlengde ligt van low politics: het uitdragen van Europese normen en waarden, mensenrechten, homo-, en transgenderrechten, democratische en rechtstatelijke beginselen, een voorbeeld te kunnen stellen aan de wereld hoe vrede, welvaart en stabiliteit gerealiseerd kunnen worden, oorlog is niet van de 21e eeuw.
De harde realiteit van onze wereld hecht echter een minstens net zo groot belang aan Hard Power: verwerven van machtsposities in internationale fora, olie (energie) belangen, beheersing van internationale kapitaalstromen, om er maar een paar te noemen. Machtspolitiek is nooit weggeweest, 
in Europa heeft men zich er echter van afgewend, wij hebben verleerd hoe machtspolitiek te bedrijven.
De kunst van politiek bedrijven is een balans te vinden en te behouden tussen deze value based principes en interest based principes. In het algemeen rekent men de zgn. ' links ' georiënteerde politieke partijen value based principes toe, aan politieke partijen ter rechterzijde de interest based principes. Natuurlijk is dit een zwart wit beeld, echter, gezien de politieke oriëntatie van deze politieke partijen worden deze principes door ieder van hun verschillend gewogen, alle partijen worstelen met het vinden van de juiste balans.
Helaas heeft Europa zich teveel laten leiden door deze value based principes, hoewel deze ook veelal slechts met de mond beleden werden als economische belangen de boventoon gingen voeren. Europa is om die reden ook terecht opportunistisch gedrag verweten, sterker nog, Europese partners binnen de EU troefden elkaar regelmatig af in het realiseren van hun eigen nationale economische gewin.

Er is in Europa een politieke onbalans ontstaan in het bij elkaar brengen van deze beide principes. Gebrek aan politieke moed, visie en niet in de laatste plaats aan staatsmanschap, ligt hieraan ten grondslag. Door high politics te veronachtzamen, kan Europa zich geen low politics meer veroorloven.
Al in de 19e eeuw kende de Amerikaanse politiek het adagium van the carrot and the stick , vrij vertaald, wie niet horen wil, moet voelen. In West Europa voelen wij (nog ) geen oorlog, maar angst en onzekerheid des te meer. Onze politici hebben hun hoogste prioriteit verzaakt: de veiligheid van de Staat te waarborgen. Dat geldt met name voor ons Koninkrijk: onze krijgsmacht is niet meer in staat door de voortdurende bezuinigingen op het defensiebudget van de afgelopen decennia, haar taak naar behoren te verrichten, nog niet zo lang geleden zei een voormalige minister van Defensie dat ons land is ' onderverzekerd '. Wij hebben geen ' stick ' meer , slechts een ' carrot.'
De oorlog van de 21e eeuw zal op een geheel andere wijze dan in de 20e eeuw gevoerd worden, veel doortrapter, wreder en schokkender. Tegelijkertijd zal men ook voorbereid moeten zijn op oorlogsvoering zoals in de 20e eeuw, meer dan ooit heeft de Nederlandse krijgsmacht een ' Zwitsers zakmes ' nodig.
In de 20e en voorgaande eeuwen richtte men zich op het verslaan van elkaars legermachten ,- de zgn. Symmetrische oorlogsvoering - met ook zeer vele burgerslachtoffers.
In de 21e eeuw hebben wij geen vijanden meer, maar opponenten, vaak zijn dat 'niet statelijke actoren', of een combinatie van deze ' actoren' met staten.
In de 21 e eeuw spreken wij dan ook van ' hybride oorlogvoering', met als gevolg dat de scheidslijn tussen externe en interne veiligheid verdwijnt.

Bij een a-Symmetrische oorlogsvoering richt men zich op de eerste plaats op de burgerbevolking, door uitgekiende terreuraanslagen, - New York, Madrid , Londen -het gebruik van zgn ' vuile bommen,' bermbommen, zelfmoordaanslagen, zelfs door toepassing van chemische en /of bacteriologische wapens zoals vorig jaar in Syrië.

In de tweede plaats richt men zich wederom op de burgerbevolking door toepassing van Information Operations. Bewuste misleidende, verwarrende en valse informatie verspreiden via de moderne communicatie kanalen van de 21e eeuw, on line, via het internet, You Tube, twitter om daardoor de mensen thuis te raken, te beinvoeden en het moreel te breken. De Vietnam - oorlog uit de jaren zestig van de vorige eeuw, met zijn live reportages op de televisie bracht de oorlog thuis en was mede de oorzaak van de nederlaag van het Amerikaanse leger.
Tot slot : a-symmetrische oorlogsvoering en information operations zijn niet gebonden aan landsgrenzen, bomaanslagen vinden wereldwijd plaats, raketten kennen geen grenzen, het Internet en You Tube gaan 24/7 de wereld rond, onze externe en interne veiligheid zijn in elkaar geschoven.

Het doel van deze a-symmetrische oorlogsvoering is het zgn bindweefsel , de cohesie, van de samenleving te vernietigen, waardoor het strategische doel: het breken van de politieke moed en wil om de krijgsmacht in te zetten, wordt bewerkstelligd.
Bij dit alles worden er ook symmetrische oorlogen gevoerd, die in Irak (IS), Syrië, Gaza/Israël, Ukraïne, en niet te vergeten de oorlogen in Noord-, en Midden Afrika, zij komen dagelijks op ons televisiescherm, You Tube en twitter.

High Politics is de eerste verantwoordelijkheid van politici, high politics moet terug op de agenda, het defensiebudget moet significant aangepast worden aan de actuele en toekomstige dreigingen, omdat de veiligheid van de Staat prioriteit nummer 1 is van onze regering, kabinet, en parlement. De huidige politieke en militaire situatie in Europa maakt het klip en klaar duidelijk dat Soft Power volstrekt onvoldoende is om onze opponenten af te schrikken en de vitale belangen van het Koninkrijk der Nederlanden veilig te stellen.

Eemnes 3 september 2014

Ton Welter

Oprichter en directeur Coalition for Defense











Geen opmerkingen:

Een reactie posten