‘ Vraag niet wat Nederland kan doen voor U, maar wat U voor Nederland kan doen ‘

Toen ik afgelopen juni op doorreis was naar Italië en overnachtte in Beaune in Frankrijk, las ik in 

‘ Le Monde’ een gepassioneerde oproep tot het Franse Volk. 

‘Het Manifest’ luidde de titel boven het pagina grote artikel en had niets minder dan de toekomst van Europa tot onderwerp. Het afgelopen weekend, las ik in de NRC de ‘ Oproep ’ van onze nieuwste beweging,  de G 500.

Na het lezen van het artikel in Le Monde, speelt bij mij ook de gedachte een Manifest te schrijven voor Nederland. Een geheel andersoortige dan de meer thematische en politieke oproepen waarnaar ik hierboven refereer.

Mijn behoefte om een ‘ Oproep ’ te richten tot het Nederlandse Volk komt voort uit mijn gevoel en overtuiging , dat het in Nederland – en daarbuiten – na sinds vele decennia ‘ rust ’ nu echt misgaat. 

Wij zijn een grens gepasseerd. De litanie van voorbeelden die mijn overtuiging  ondersteunt is heel lang, een greep uit deze litanie :

‘de Bouwfraude ‘, de woningbouw-corporaties, de Hoge Scholen, Ziekenhuis directies,

de Nederlandse Spoorwegen, Provinciale Staten, Pensioen fondsen, gemeente besturen, het gedonder met en tussen de Vakbonden, de HSL, de Metro in Amsterdam, niet te vergeten de Bank wereld (!),  enfin,  er is zovèèl  dat is mis gegaan de laatste jaren………..

En dan niet te vergeten de politieke instabiliteit die ons land al ruim 10 jaar teistert,  gevoed door een groot gevoel van onbehagen, teleurstelling en onvrede over het niet regeren van de achtereenvolgende kabinetten sinds 2002. Een heel sterk gevoel dat leeft onder de ‘oppervlakte ‘ bij de Nederlandse bevolking, en dat,  terwijl Nederland – ondanks de huidige vertrouwenscrisis,-  het  economisch nog steeds heel goed doet, een van de meest welvarende landen ter wereld is, zeker binnen Europa.

Waar het mij om gaat zijn de antwoorden op de dieper liggende oorzaken die sinds 2008 tot de grootste bedreiging van onze materiele, maar vooral onze mentale welvaart hebben geleid.  Wij gaan namelijk gebukt onder angst en een gevoel van onzekerheid. Als wij die antwoorden weten te vinden, te formuleren en kenbaar  te maken, kunnen wij werken aan het herstel van vertrouwen in elkaar, want daar gaat het in wezen om.

Ik wil graag verwijzen naar het boek van een van naar mijn mening Europa ‘s meest erudiete schrijvers, de Engelse professor Tony Judt , die in 2010 op 62 jarige leeftijd helaas veel te vroeg overleden is. 

In zijn boek ‘ Ill fares the Land ’ beschrijft hij de neergang van Europa, die al enige decennia – sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw – aan de gang is. Een aanrader voor diegenen die fervent voorstander zijn van ‘marktwerking’, winstmaximalisatie, en ‘shareholders value‘, het Angelsaksische model.  Zij zullen op zijn zachts gezegd keihard ontnuchterd worden na dit boek verwerkt te hebben, want het vergt meer dan alleen maar lezen, het is een aanklacht tegen de hebzucht die ons allen te gronde richt.

Waar gaat het om ? Wat is er echt aan de hand in de Westerse wereld en dus ook met name in Nederland, want daar wil ik het nu met u verder over hebben.

‘ Vraag niet wat Nederland kan doen voor U, maar wat U kan doen voor Nederland’, u kent ongetwijfeld de oproep van John F. Kennedy, die ons in de donkerste dagen van de Koude Oorlog visie, leiderschap, daadkracht, maar vooral ook hoop gaf.

Leiders zoals hij, hebben wij al vele jaren niet meer, niet in Nederland, niet in Europa, ja zelfs niet in Amerika; het tijdperk van Ronald Reagan, Gorbatshov, Mandela  en de zo verguisde Bundeskanzler Schroeder, ligt al jaren achter ons.

Komt dat door 67 jaar vrede in Europa, mogelijk gemaakt door de Amerikanen en diens toenmalige geallieerden?  Is de Europeaan, de Nederlander, lui, verwend geworden?

Zijn wij alleen nog maar geïnteresseerd in ons welzijn, vakanties, inkomen, pensioenen, bonussen, kortom egocentrisch:  ‘zolang het mij maar goed gaat?‘ ‘Je moet vooral aan jezelf werken, jezelf ontplooien’?  Zijn wij als natie uiteen gevallen in een verzameling puur door egoïsme, materialisme en cynisme gedreven individuen die ieder hun eigen doel – voor politici is dat macht – na streven ter meerdere materiele zekerheid van hem/haarzelf?

Hangen wij aan de wereldse zekerheid van ons bestaan, voortgedreven uit angst om te leven, een leven dat wij zo lang mogelijk willen rekken, omdat wij het einde daarvan niet onder ogen willen zien ? Zijn wij ons er wel van bewust dat er geen zekerheid is in het leven , maar dat wij iedere dag  dat leven weer als een geschenk, een uitdaging moeten zien om van ons leven werkelijk iets moois te maken? Retorische vragen waar u allen het antwoord op heeft – behalve dan, naar ik vrees:   een volmondig  JA op de laatste vraag.

Wij draaien onze welvaart, welzijn en alle verworvenheden opgebouwd in het Europa en het

Nederland  van na de 2^e Wereldoorlog zelf hartgrondig de nek om. Waarom?  Omdat wij worden geregeerd door angst. Angst om verantwoordelijkheid te nemen, angst om zèlf te werken aan de toekomst van dit land en niet van anderen afhankelijk  te willen zijn, angst om te durven, angst om te staan voor je idealen, ja zelfs om je droom na te jagen ! Een nadrukkelijke uitzondering wil ik hier maken voor onze Olympische atleten, die doen het toch maar! Angst om je leven in de hand te nemen en zelf beslissingen te nemen,  angst om je kop boven ‘het Nederlandse maaiveld’ uit te steken , ja zelfs angst om als Nederlander trots te zijn op ons land, want wij zijn geen ‘klein landje‘ zoals onze politici ons zo nadrukkelijk en herhaaldelijk inpeperen.

‘16:9:13’. Nee geen Bijbeltekst, maar de prestatie-indicatoren van Nederland:

16^e economische macht, 9^e exportland en 13^e Olympische natie van wereld, dat is geen ‘klein landje’, dat mag en kan geen ‘Calimero gedrag’ vertonen, dat verdient politici die dat krachtig met overtuiging uitdragen aan ons, Nederlanders, maar ook als lid van de EU, de NAVO en dat onderbouwen met een overtuigende loyale participatie in woord en daad. Helaas ontbreekt in Den Haag in het licht van electoraal gewin elke visie en leiderschap! Gebrek aan durf, terwijl wij allen heel goed weten dat ANGST een hele slechte raadgever is.

Wij Nederlanders zullen dus zèlf  het voorbeeld moeten geven, en daarom vraag ik u allen om de Nederlandse Leeuw en onze lijfspreuk ‘ Je maintiendrai’  weer fier te dragen met de volgende zeven richtsnoeren in uw leven:

1.    Wees trots op uw Nederlanderschap en draag dit wereldwijd uit.

2.    Toon leiderschap en overtuiging in alles wat u doet en waarvoor u staat.

3.    Wees bescheiden en ingetogen in uw optreden naar anderen toe.

4.    Heb compassie en begrip voor elkaar, wees niet meteen ‘assertief’ maar luister naar anderen.

5.    Overwin uw angsten en onzekerheden door vertrouwen in eigen kunnen, wij Nederlanders hebben decennialang de ‘ Can Do’ mentaliteit uitgedragen.

6.    Leg de ‘zesjescultuur’ af, wees trots op uw talenten, maar misbruik ze niet ten koste van anderen.

7.    Eis met uw stem van uw politici dat zij u voor vol aanzien en niet alleen luisteren, maar ook visie, daadkracht en leiderschap tonen.

Dat is wat U voor Nederland kunt doen. Onze politici kunnen met deze richtsnoeren Nederland weer een krachtige internationale positie geven binnen de EU en de NAVO, met een geloofwaardige en sterke krijgsmacht. Die is nodig om onze stem binnen alle internationale fora, waar wij tot voort kort wèl invloed hadden, te kunnen laten horen.

Op deze wijze hoop ik dat wij weer een samenleving krijgen, waar ‘ de mensen in het land’ er weer voor elkaar zijn, een land met een toekomst, bewust van zijn internationale positie, waar onze politieke leiders zich ook bewust van zijn van hun verantwoordelijkheid voor welzijn, welvaart en welbevinden van haar inwoners.

Nederland, sta op, stroop uw mouwen op, en ga echt aan het werk !

Come Fly with me

Ton Welter